០១ តុលា ១៩៦១

ព្រះដ៏កំសាន្តចិត្ត

(The Comforter)

¹ អរគុណច្រើនលោកគ្រូ Neville និងអារុណសួរស្តីអ្នកទាំងអស់គ្នា។ នេះ ជាឯកសិទ្ឋិដ៏ធំសំរាប់ខ្ញុំ ដែលបានចូលមកសារជាថ្មីនៅក្នុងដំណាក់របស់ទ្រង់ ហើយជាឯកសិទ្ឋិដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំដែលបំរើអ្នករាល់គ្នា និងបំរើព្រះ ដ៏ខ្ពស់បំផុត។ ដ្បិតទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដែលអ្នកឲ្យរបស់អ្វីមួយដល់កូនតូចបំផុត នោះ ឈ្មោះ ថាធ្វើដល់ខ្ញុំដែរ”។ ហើយព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់មិនដែលសាបសូន្យឡើយ។

² ខ្ញុំចង់ចំនាយពេលបន្តិចនេះ ដើម្បីនិយាយថា ម្តាយរបស់ខ្ញុំនៅតែមានដង្ហើយ ហើយបន្ទាប់ពីកម្មវិធីលាងព្រះ អម្ចាស់រួច ខ្ញុំនឹងប្រពន្ឋខ្ញុំទៅកំដរគាត់នៅឯមន្ទីរពេទ្យ។

³ ខ្ញុំសូមអរគុណអ្នករាល់គ្នាជំនួសគាត់ផងដែរ ចំពោះសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់អ្នករាល់គ្នាសំរាប់ពួកយើងដែលកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងបញ្ហាដ៏ច្របូលច្របល់នេះ ហើយក៏អរគុណសំរាប់ចំពោះ កាតលើកទឹកចិត្ត ផ្កា និងរបស់ជាច្រើនទៀត ដែលបង្ហាញពីទឹកចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលអ្នករាល់គ្នាផ្ញើទៅឲ្យម្តាយរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំពិតជាសូមកោតសរសើរដល់អ្នករាល់គ្នាជាខ្លាំងចំពោះ ការនេះ។ សូមអរគុណចំពោះ ចិត្តសប្បុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមឲ្យអស់ពីលទ្ឋភាពរបស់ខ្ញុំក្នុងការធ្វើការដដែលនេះ ចំពោះអ្នករាល់គ្នាវិញ។ អ្នករាល់គ្នាដឹងពីការនេះហើយ។

⁴ ខ្ញុំមិនអាចនិយាយថា ម្តាយរបស់ខ្ញុំស្លាប់ហើយនោះ ទេ ទោះ បីជាវេជ្ជបណ្ឌិតនិយាយថាគាត់ស្លាប់ហើយក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែវេជ្ជបណ្ឌិតបានប្រាប់ខ្ញុំថា ម្តាយខ្ញុំស្លាប់តាំងពីថ្ងៃអាទិត្យមុនម្លេះ។ ពេញមួយសប្តាហ៍ហើយដែលកូនៗអង្គុយរងចាំនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ ស្ថានភាពរបស់គាត់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗ។

⁵ ខ្ញុំគិតថា គ្រូពេទ្យរកឃើញភាពមិនប្រក្រតី២២យ៉ាងផ្សេងៗគ្នា ដែលកើតឡើងចំពោះ គាត់។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមានវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់មកទៀត គាត់ក៏និយាយថា “ទេ! ទេខ្ញុំមិនជឿដូច្នេះ ទេ”។

⁶ ចុងក្រោយមានវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់បាននិយាយថា “គាត់មានវ័យចំណាស់ទៅហើយ ដូច្នេះ ពិតជាពិបាកសំរាប់គាត់ក្នុងការបន្តរស់នៅ”។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏គិតដូច្នេះ ដែរ។ គាត់មានកូន១០នាក់ ហើយពេលវេលានៃជិវិតរបស់គាត់ពិតជាពិបាកណាស់។ យើងរស់នៅក្នុងជីវភាពក្រីក្រ។ ហើយការដែលកើតឡើងមិនដូចជាអ្វីដែលយើងគិតនោះ ទេ គាត់ពិតជាមានការធុញថប់ក្នុងជីវិតរបស់គាត់។

⁷ ខ្ញុំមានអំណរ... ជាមួយនឹងដំណឹងល្អដែលខ្ញុំអធិប្បាយនេះ ខ្ញុំជឿជាក់ថា វាធ្វើការមិនមែនត្រឹមតែពេលដែលមានសេចក្តីសុខសាន្តប៉ុណ្ណោះ ទេ តែក៏ធ្វើការនៅពេលដែលមានភាពល្វីងជូរចត់ និងការឈឺចាប់ផងដែរ។ នេះ ហើយជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនជឿថាម្តាយរបស់ខ្ញុំនឹងរស់នៅរហូតនៅលើផែនដីនេះ ទេ តែគាត់មានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ។ “អស់អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ទោះ បីជាស្លាប់ទៅ ក៏នឹងរស់ឡើងវិញដែរ។ ហើយអស់អ្នកណាដែលរស់នៅ នឹងមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ”។ ព្រះ អម្ចាស់របស់ខ្ញុំទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះ ហើយខ្ញុំឈរនៅលើព្រះ បន្ទូលនោះ។

⁸ អ្នកស្រី Fordyce ជាមិត្តម្នាក់ទៀតរបស់យើង គាត់ក៏សំរាកនៅក្បែរម្តាយខ្ញុំដែរ ហើយគាត់បានស្លាប់ដោយសារជំងឺបេះ ដូង។ ហើយជាច្រើនដង យើងតែងតែទិញបន្លែពីគាត់។ គាត់នៅក្នុងតំបន់នេះ តែខ្ញុំមិនបានស្គាល់គាត់ទេ រហូតដល់ខ្ញុំ ទទួលបានសៀវភៅមួយពីគាត់។ គាត់មានអាយុប្រហែល៧៥ ឬ៧៦ឆ្នាំ ហើយមានកូនស្រីពីរអ្នក ដែលតែងតែទៅមើលថែគាត់នៅឯមន្ទីរពេទ្យនោះ។ មុនពេលដែលគាត់ស្លាប់ទៅ ខ្ញុំបានដើរទៅក្បែរគាត់ រួចគាត់ក៏និយាយថា “លោកជាលោកគ្រូប្រាណហាំ ជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អឬ?”

ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា “បាទ! គឺខ្ញុំនេះហើយ”។

⁹ គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមយំ។ រួចនិយាយថា “ខ្ញុំលឺថា ម្តាយរបស់លោកកំពុងតែសំរាកនៅក្បែរខ្ញុំនេះ គឺចន្លោះ តែមួយវាំងនននេះ ទេ”។

ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា “បាទ! ត្រូវហើយ”។

គាត់និយាយថា “យើងទាំងពីរអ្នកប្រហែលជានឹងត្រូវចាកចេញទៅក្នុងពេលតែមួយហើយមើលទៅ"។

¹⁰ ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា “លោកស្រី Fordyce មានសំនួរមួយដែលខ្ញុំចង់សួរលោកស្រី។ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ផ្ទះ របស់លោកស្រីជីកកកាយដី ធ្វើការយ៉ាងលំបាក ថែទាំងបានឃើញលោកស្រីយកបន្លែ និងដើរលក់នៅក្នុងផ្សារ ហើយត្រលប់មកវិញ និងរស់នៅដោយ ភាពស្មោះត្រង់។ តើលោកស្រីដឹងថា ព្រះ របស់ខ្ញុំជាព្រះ អង្គសង្រ្គោះ របស់លោកស្រីទេ?”

¹¹ គាត់ក៏ឆ្លើយថា “ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះ អង្គសង្រ្គោះ របស់ខ្ញុំ។ នៅក្នុងព្រះ គុណទ្រង់ ខ្ញុំជឿជាក់លើទ្រង់ ទោះ បីជាខ្ញុំត្រូវឆ្លងកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ក៏ដោយ។”

¹² ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា “លោកស្រី ខ្ញុំមិនអាចដើរជាមួយលោកស្រីនៅទីនោះ បានទេ តែទ្រង់នឹងដើរជាមួយលោកស្រី"។ ដូច្នេះ យើងក៏អធិស្ឋានជាមួយគ្នា។ គាត់កាន់ដៃរបស់ខ្ញុំ រហូតដល់ខ្ញុំចង់រុញចេញដើម្បីចេញមកក្រៅវិញ។

¹³ នៅក្នុងបន្ទប់ជាប់គ្នានោះ មានស្រ្តីចាស់ម្នាក់ទៀត គឺលោកស្រី Gaither ដែលគាត់ទើបតែទទួលព្រះ អម្ចាស់មុននេះ ប៉ុន្មានម៉ោងតែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយពួកគាត់ទាំងពីរអ្នកត្រូវកាត់ដៃកាត់ជើង ដោយព្រោះ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ខ្ញុំបានស្គាល់គាត់... ហើយប្តីរបស់គាត់ក៏មានជំងឺយ៉ាងដូច្នោះ ដែរ។ អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ លោកីយនេះ ពេញដោយការឈឺចាប់។

សេចក្តីលោភលន់នឹងត្រូវរលាយ

វានឹងត្រូវពុករលួយទៅ

ចូរដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកលើភាពអស់កល្ប

វាមិនដែលកន្លងបាត់ទៅឡើយ!!

¹⁴ អស់រយៈ ៣១ឆ្នាំមកហើយដែលខ្ញុំឈរនៅខាងក្រោយតុមួយនេះ និងកន្លែងជាច្រើនទៀតនៅលើពិភពលោក ដែលខ្ញុំប្រកាសផែនដីនេះ ជាអសនាសំរាប់អធិប្បាយសំរាប់ខ្ញុំ។ នៅទីនោះ ខ្ញុំព្យាយាមផ្តល់ឲ្យមនុស្សនូវព្រះ បន្ទូលនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច។ ហើយវាជាការមួយដែលអាចជួយអ្នកបាននៅពេលដែលអ្នកទៅដល់ចុងបញ្ចប់នៃផ្លូវនេះ ដូច្នេះតើហេតុអ្វីបានជាយើងជឿជាក់លើអ្វីផ្សេង? តើយើងអាចជឿលើអ្វីបាន?

¹⁵ នៅពេលដែលម្តាយខ្ញុំបា្រប់ខ្ញុំនៅពេលមួយថា គាត់បានត្រៀមរួចរាល់ដើម្បីនឹងចាកចេញទៅ... ពេលនោះ ខ្ញុំបានដើរទៅ រួចក៏និយាយជាមួយនឹងគាត់ ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយជាមួយនឹងអ្នកស្រីBroy ដែលជាម្តាយក្មេករបស់ខ្ញុំដែរ។ រយៈ មួយខែមុនពេលដែលគាត់ចាកចេញទៅ ខ្ញុំបានទៅជួបនឹងនិយាយជាមួយគាត់។ ហើយខ្ញុំក៏បានជ្រមុជទឹកឲ្យគាត់ដែរ។

¹⁶ ខ្ញុំបានជ្រមុជទឹកឲ្យម្តាយបង្កើតរបស់ខ្ញុំ រយៈ៣០ឆ្នាំមកហើយ នៅក្នុងទឹកទន្លេនៅក្បែរផ្ទះ របស់ខ្ញុំ នៅក្នុងព្រះ នាមព្រះ អម្ចាស់ព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ។

¹⁷ ខ្ញុំបានជ្រមុជទឹកឲ្យឪពុករបស់គាត់ដែលមានអាយុជិត១០០ឆ្នាំ នៅក្នុងព្រះ នាមព្រះ អម្ចាស់ព្រះ យេស៊ូវ ក្នុងទឹកដែលមានពេញទៅដោយភក់មួយកន្លែង។ ខ្ញុំអាចឃើញអ្នកកោតខ្លាចព្រះ អម្ចាស់ម្នាក់ ដែលគាត់មានរោគស្លាប់អាវះ យវះ គាត់បានមកឲ្យខ្ញុំ និងសំលឹងមើលមុខខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងបានជួបគាត់សារជាថ្មីនៅកន្លែងមួយទៀត។

សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំមិនសង់លើអ្វីផ្សេងនោះទេ

ក្រៅពីព្រះលោហិតដ៏សុចរិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

នៅពេលដែលព្រលឹងរបស់ខ្ញុំត្រូវចាកចេញទៅ

ទ្រង់គឺជាទីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំ

ខ្ញុំឈរនៅលើព្រះគ្រីស្ទ ដែលជាថ្មដាដ៏រឹងមាំ

រាល់ទាំងទីរាបទាំងអស់នឹងត្រូវលិចទៅ។

¹⁸ យប់នេះ ជាយប់នៃពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់។ ខ្ញុំបានសន្យាថា ខ្ញុំនឹងមកទីនេះ។ Billy បានប្រាប់ខ្ញុំថា មានអ្នកជាច្រើនបានសុំខ្ញុំដើម្បីធ្វើការសំភាស។ ខ្ញុំក៏អនុញ្ញាតិឲ្យពួកគេ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា បើសិនជាបានកុំធ្វើនៅយប់នេះ អី។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា អ្នករាល់គ្នាយល់ពីការនេះ។

¹⁹ ខ្ញុំហាក់បីដូចជាមានភាពភ័យខ្លាចបន្តិច។ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់លើព្រះ អម្ចាស់របស់ខ្ញុំ និងព្រះ គុណដ៏គ្រប់គ្រាន់របស់ទ្រង់សំរាប់ខ្ញុំ។ នេះ ជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការ។ ដូច្នេះ សូមអធិស្ឋានឲ្យខ្ញុំ ព្រោះ ខ្ញុំត្រូវការសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់អ្នករាល់គ្នា។

សូមព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ប្រទានព្រះពរដ៏ពេញបរិបូរដល់អ្នករាល់គ្នា។

²⁰ នៅពេលដែលអ្នកទៅដល់ចុងផ្លូវនោះ ខ្ញុំជឿជាក់ថា អ្នកនឹងមិនអាចព្យាយាមធ្វើអ្វីបាននោះ ឡើយបើសិនជាអ្នកមិនបានកើតសារជាថ្មី។

²¹ ខ្ញុំបានគិត (Billy ក៏នៅទីនោះ ដែរ)... ខ្ញុំបានកាន់ដៃម្តាយរបស់គាត់ (ប្រពន្ឋខ្ញុំ) នៅពេលដែលពួកយើងដើរក្បែរបង្អួចនៅកន្លែងដែលម្តាយរបស់ខ្ញុំសំរាក (នៅមន្ទីរពេទ្យ)។ នាងបាននិយាយថា “Billy កូនបានធ្វើវា កូនបានអធិប្បាយអំពីសេចក្តីនោះ ទាំងកូនមិនបានដឹងអ្វីសោះ។ ពិតជាអស្ចារ្យណាស់!" រួចនាងបន្តថា “ចូរនៅជាមួយនឹងការនោះ Billy។ ចូរកូននៅជាមួយនឹងការនោះ ចុះ ។” រួចខ្ញុំក៏និយាយថាៈ

ប៉ានឹងបានជួបកូននៅព្រឹកមួយ នៅឯទ្វារដែលមានពន្លឺភ្លឺចែងចាំង

នៅទីនោះ ការឈឺចាប់នឹងគ្មានទៀតឡើយ

ខ្ញុំនឹងដើរចូលទៅនៅពេលដែលទ្វារបើកឡើង

²² គឺសេចក្តីនោះ ហើយ។ ខ្ញុំជឿលើសេចក្តីនោះ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ខ្ញុំនឹងបានជួបអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងព្រឹកនោះ។

²³ រយៈ ពេល២, ៣ថ្ងៃមុន នៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើដំណើរត្រលប់មកពីមន្ទីរពេទ្យវិញ ខ្ញុំសង្កេតឃើញមានការបោះ បង់នៅតាមផ្លូវនៅ Pennsy lvanian នេះ។ វានៅចន្លោះ ផ្លូវលេខ៩ និងលេខ១០ ដើម្បីរៀបចំពិធីបញ្ចប់នៃរដូវនិឃាទរដូវ។ នៅទីនោះ មានសរសេរឈ្មោះ "អង្គការបេសកកម្ម Sign-Gift (Sign-Gift Ministry)”។ ខ្ញុំមិនបានស្គាល់បុរសម្នាក់នោះ ទេ។ ហើយខ្ញុំក៏មិនដែលជួបគាត់ដែរ។ ប៉ុន្តែគាត់ជាបងប្អូនរបស់យើង គាត់រស់នៅក្នុងទីក្រុងនេះ។ គាត់ក៏មិនដែលសុំខ្ញុំដើម្បីនិយាយពាក្យនេះ ទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថា វាជាការល្អបើសិនជាបងប្អូនទៅ ហើយស្តាប់គាត់អធិប្បាយដំនឹងល្អ។ គាត់ជាកូនរបស់ព្រះ គ្រីស្ទ បើមិនដូច្នេះទេ គាត់មិនបោះតង់ ហើយព្យាយាមធ្វើការសំរាប់ព្រះ អម្ចាស់នោះ ទេ។ ដូច្នេះ នៅសប្តាហ៍នេះ យើងនឹងទៅមើលគាត់ ហើយស្តាប់ការអធិប្បាយរបស់គាត់។

²⁴ ពេលនេះ ខ្ញុំកំពុងតែគិតពីសេចក្តីប្រកាសដែលខ្ញុំបានប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា។

²⁵ ប៉ុន្តែជាការពិតខ្ញុំពិតជាកោតសរសើរដល់អ្នករាល់គ្នា ដែលបានចូលមកជាមួយនឹងពួកយើងនៅក្នុងព្រះវិហារដ៏ចាស់មួយនេះ។ តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបានបើសិនជាគ្មានអ្នករាល់គ្នា? តើយើងអាចធ្វើអ្វីបានបើសិនជាគ្មានគ្នាទៅវិញទៅមកនោះ? នេះ គឺជាពេលវេលាដែលយើងត្រូវរួបរួមគ្នា។

អូ! ពួកគេមកពីទិសខាងកើត និងទិសខាងលិច

ពួកគេមកពីទីដ៏ឆ្ងាយ។

26 ខ្ញុំចង់ឲ្យ Meda និង Mabel ច្រៀងនូវចំរៀងនោះ សំរាប់ខ្ញុំនៅព្រឹកនេះ។ ប៉ុន្តែការពិតពួកគេប្រហែលជាមិនអាចច្រៀងបានទេនៅពេលនេះ។ នោះគឺជាចំរៀងដែលពួកគេបានច្រៀងឲ្យខ្ញុំនៅពេលដែលខ្ញុំបញ្ចប់ដំណើរផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ខ្ញុំកាលពី១៥ឆ្នាំមុន។ អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់លឺចំរៀងនេះ ហើយ។

ជប់លៀងជាមួយនឹងព្រះ អម្ចាស់ ចូលមកជាភ្ងៀវទ្រង់

អ្នកទាំងនេះ ពិតជាមានពរណាស់

ដោយបានឃើញព្រះ ភ័ក្រទ្រង់

ជាមួយនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់

ពួកគេមានចំណែកដោយព្រះគុណទ្រង់

ហើយនឹងបានមក្កុដដែលពេញដោយពន្លឺ

²⁷ កាលពីព្រឹកម៉ិញនេះ ខ្ញុំប្រញាប់ជាខ្លាំង។ ពីព្រោះ ខ្ញុំត្រូវទៅជួបជាមួយនឹងម្តាយរបស់ខ្ញុំ។ នៅពេលនោះគាត់ពិតជាពិបាកដកដង្ហើមណាស់។ គាត់ស្ទើរតែមិនដកដង្ហើមទៅហើយ នៅពេលដែលពួកគេហៅខ្ញុំឲ្យទៅមន្ទីរពេទ្យ។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីនោះ មកគាត់ក៏អាចនិយាយបានបន្តិច និងដកដង្ហើមសារជាថ្មីបាន។ គាត់មិនបានដឹងទេ។ ប៉ុន្តែទ្រង់បានទុកឲ្យគាត់មានជីវិតមួយរយៈ ក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំអធិប្បាយ។ ខ្ញុំជឿជាក់លើទ្រង់ថា ទ្រង់កំពុងធ្វើការនេះ ក្នុងរាត្រីនេះ ដែរ។ ពេលនេះ ខ្ញុំពិតជាអរគុណដល់អ្នករាល់គ្នាជាខ្លាំងចំពោះ សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់អ្នករាល់គ្នា។

²⁸ ពេលនេះ ចូរយើងឱនក្បាលចុះ ហើយអធិស្ឋានទាំងអស់គ្នា។ នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែឱនក្បាលចុះ នេះ ខ្ញុំចង់សួរនូវសំនួរមួយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នករាល់គ្នានឹងមិនអន់ចិត្តឡើយនៅពេលដែលខ្ញុំសួរសំនួរនេះ ប៉ុន្តែចូរដឹងដូចដែលខ្ញុំដឹងដែរចុះ ខ្ញុំចង់និយាយសេចក្តីទាំងនេះ ទៅកាន់អ្នកទាំងអស់គ្នាទោះ ចាស់ឬក្មេងក្តី។ អ្នករាល់គ្នាដែលជាក្មេងស្រី នៅថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងបានដូចជាម្តាយរបស់ខ្ញុំដែរ។ ហើយចំពោះ ក្មេងប្រុស គ្រប់គ្នាត្រូវតែដឹងថា យើងនឹងត្រូវទៅដល់កន្លែងនោះ ដែរ។

²⁹ ប៉ុន្តែបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ដើម្បីនឹងជួបព្រះ អម្ចាស់ទេ ចូរលើកដៃឡើងទោះ បីជាគ្មាននរណាម្នាក់ធ្វើក៏ដោយ។ ចូរលើកដៃឡើង ហើយទូលទៅកាន់ព្រះ អម្ចាស់ថា “ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមនឹកចាំពីទូលបង្គំផង”។ សូមព្រះ ប្រទានពរដល់អ្នក។ សូមព្រះ ប្រទានពរដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា។ “ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមនឹងចាំពីទូលបង្គំផង ព្រោះ ទូលបង្គំដឹងថា ទូលបង្គំត្រូវទៅដល់កន្លែងមួយ ទោះ បីជាទូលបង្គំមិនចង់ទៅក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែព្រះ អង្គអើយ ទូលបង្គំចង់បានប្រាកដមុនពេលដែលទូលបង្គំចាកចេញទៅ។ ទូលបង្គំនឹងត្រូវដើរឆ្លងកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ តែទូលបង្គំមិនភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ពីព្រោះ ព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ។”

³⁰ ពេលនេះ ឱ! ព្រះអម្ចាស់ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ ដោយសេចក្តីជំនឿទូលបង្គំសូមនាំព្រលឹងដ៏វិសេសទាំងអស់នេះ ដែលពួកគេកំពុងតែលើកដៃឡើងឆ្ពោះ ទៅកាន់បល្ល័ង្កនៃព្រះ គុណនិងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ក្នុងពេលនេះ ទៅកាន់ព្រះ អង្គ។ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ក្នុងព្រឹកនេះទូលបង្គំដឹងមានបងប្អូនមួយចំនួនកំពុងតែមានជំងឺឈឺ និងអ្នកខ្លះ ទៀតកំពុងតែមានទុក្ខព្រួយនិងការបាក់ទឹកចិត្ត ប៉ុន្តែព្រះ អង្គអើយ គ្មានពួកគេណាម្នាក់ដែលកំពុងតែលើកដៃនេះ មិនត្រូវការជំនួយដែលមកពីព្រះ អង្គនោះ ទេ។ ពីព្រោះ ពួកគេដឹងថា ទោះ បីជាពួកគេបានជាពីជំងឺក្នុងពេលនេះ ក៏ដោយ និងអាចរស់យូរបន្តិចទៀតក្តី ក៏នឹងមានជំងឺទៀតដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះ អង្គអើយ សូមឲ្យពួកគេបានបើកចិត្តទទួលព្រះ សង្រ្គោះ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងបានកើតជាថ្មី ហើយនឹងគ្មានអ្វីដែលអាចផ្តាច់ពួកគេចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់បានឡើយ។ ពួកគេនឹងបានក្លាយជាកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ព្រះ អម្ចាស់ ដែលពួកគេនឹងនៅជាមួយទ្រង់អស់កល្បតទៅ។ “អស់អ្នកណាដែលបានចេញពីសេចក្តីស្លាប់ឆ្ពោះ ទៅកាន់ជីវិត នឹងមិនត្រូវពុករលួយឡើយ”។ នេះជាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ ឱ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ។ ទូលបង្គំនឹងមានយុថ្កានៃព្រលឹងទូលបង្គំនៅទីនោះ! មិនថា មានព្យុះ ធំយ៉ាងណានោះ ទេ ឬក៏មានរលកមកបោកបក់ខ្លាំងយ៉ាងណានោះ ឡើយ ទូលបង្គំសូមដាក់សេចក្តីជំនឿរបស់ទូលបង្គំលើព្រះអម្ចាស់ ដែលជាកូនចៀមនៅកាល់វ៉ារី ជាព្រះ អង្គសង្រ្គោះ របស់ទូលបង្គំហើយ! ពេលនេះ ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់ទទួលពួកគេក្នុងរាត្រីនេះ ទទួលពួកគេឲ្យបានចូលទៅក្នុងព្រះ គុណ និងការយកចិត្តទុកដាក់របស់ទ្រង់។ សូមទ្រង់សង្រ្គោះ ព្រលឹងរបស់ពួកគេឲ្យរួចផងដែរ។ សូមកុំឲ្យពួកគេចេញពីអគារនេះ ឡើយ ដរាបណាសន្តិភាពបានចូលដល់ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ព្រះ អង្គអើយ ទូលបង្គំមិនដឹងទូលបង្គំត្រូវធ្វើអ្វីនោះ ទេ នៅពេលដែលពួកគេលើកដៃក្នុងពេលនេះ ប៉ុន្តែទូលបង្គំសូមលើកសំលេងទូលទៅកាន់ទ្រង់ ទាំងយំអង្វរថា “ឱ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់មានសេចក្តីមេត្តាករុណាផង”។ ព្រះ វរបិតាអើយ សូមទ្រង់ទទួលសេចក្តីនេះ ផង។

³¹ អស់រយៈ ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលទ្រង់បានប្រើទូលបង្គំ ឲ្យទៅគ្រប់ទីកន្លែងនៅជុំវិញពិភពលោក ហើយឃើញមនុស្សជាច្រើនដែលពួកគេដើរទៅដល់ចុងផ្លូវហើយគេមិនបានស្គាល់ទ្រង់ ហើយទូលបង្គំបានលឺអ្នកទាំងអស់នោះ ស្រែយំស្វែងរកព្រះ គុណរបស់ទ្រង់។ ទូលបង្គំបានឃើញអស់អ្នកបានស្គាល់ទ្រង់ ពួកគេច្រៀងថា “ថ្ងៃសប្បាយ ថ្ងៃសប្បាយ តាំងពីពេលព្រះ យេស៊ូវទ្រង់បានលាងបាបខ្ញុំមក”។ មនុស្សអាក្រក់មិនអាចរីកលូតលាស់ឡើងដូចជាដើមឈើនាមាត់ទឹកនោះ ទេ ហើយនៅពេលដែលពួកគេដើរទៅដល់ចុងផ្លូវនោះ ពួកគេគ្មានទីសង្ឃឹមឡើយ។

³² សូមកុំឲ្យនៅទីនេះ មានមនុស្សអាក្រក់ឡើង។ សូមឲ្យពួកគេបានទទួលនូវការអត់ទោសពីរាល់ទាំងអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ ហើយសូមឲ្យគ្រប់គ្នានៅទីនេះ បានទទួលនូវស្រស់ថា្ល និងភាពថ្មីឡើងពីព្រះ អម្ចាស់។ ព្រះ វរបិតាអើយ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នានឹងធ្វើនូវពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់តាមព្រះ រាជបញ្ជារបស់ទ្រង់ ដែលទ្រង់បានទុកឲ្យទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា។ “នេះ ជារូបកាយខ្ញុំ ដែលត្រូវកាច់សំរាប់អ្នករាល់គ្នា។ ហើយនេះ ជាឈាមនៃសញ្ញាថ្មី ជាពែងនៃព្រះពរ។ អស់អ្នកណាដែលបរិភោគ និងផឹក នោះសំដែងនូវការសុគតរបស់ព្រះអម្ចាស់ រហូតដល់ទ្រង់យាងមក។”

³³ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំជឿថា ទ្រង់នឹងយាងមកវិញ។ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាជឿថា ព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់នឹងយាងមក ក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ហើយទូលបង្គំទាំងអស់គ្នានឹងបានឃើញទ្រង់។ ហើយរាល់ទាំងអាយុចាស់នឹងត្រូវបាត់ទៅ រាល់ទាំងការឈឺចាប់ រាល់ទាំងជំងឺបេះ ដូង និងរាល់ទាំងបញ្ហាទាំងអស់នឹងត្រូវរលាយបាត់ទៅ។ ហើយនៅថ្ងៃទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា នឹងឃើញព្រះ អម្ចាស់ ទូលបង្គំនឹងស្រែកដោយជ័យជំនះ រួមទាំងលើកដៃឡើងច្រៀងហូសាណាដោយអំណរ។ ព្រះ អង្គអើយ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាកំពុងតែរងចាំពេលវេលានោះ។

³⁴ ព្រះអង្គអើយ រាត្រីនេះសូមទ្រង់កំសាន្តចិត្តដល់ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា ជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលដ៏រស់របស់ទ្រង់ផងដែរ។ សូមទ្រង់មានបន្ទូលមកទូលបង្គំទាំងអស់ជាមួយនឹងសេចក្តីទាំងអស់ដើម្បីឲ្យចិត្តរបស់ទូលបង្គំបានកំសាន្តឡើង។

³⁵ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋានសំរាប់ម៉ាក់របស់ទូលបង្គំ។ ព្រះ អង្គអើយ គាត់ជាម្តាយតែមួយគត់របស់ទូលបង្គំ។ ទោះ បីជាភរិយាជាទីស្រឡាញ់ ដ៏ផ្អែមផ្ហែម ក៏មិនអាចជំនួសកន្លែងរបស់អ្នកម៉ាក់បានដែរ។ ទូលបង្គំសូមអធិស្ឋានថា ព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់នឹងមិនអនុញ្ញាតិឲ្យគាត់មានការឈឺចាប់នោះ ទេ។ ដ្បិតការនោះ ពិតជាធ្វើឲ្យចិត្តរបស់ទូលបង្គំត្រូវបាក់បែក នៅពេលដែលទូលបង្គំគិតពីភាពឈឺចាប់របស់គាត់។ សូមទ្រង់អនុញ្ញាតិឲ្យគាត់ដើរឆ្លងកាត់ច្រកភ្នំនៃសេចក្តីស្លាប់នោះ ដោយគ្មានភាពភ័យខ្លាចចុះ។

³⁶ ព្រះ អង្គអើយ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ណាស់! នៅពេលមួយដែលគាត់មិនបានទាំងចាំឈ្មោះរបស់ខ្លួនឯងនោះ ទូលបង្គំនិយាយថា “ព្រះ យេស៊ូវ” នោះគាត់ក៏ងក់ក្បាល ហើយគាត់ស្គាល់ទ្រង់។ ព្រះ អង្គអើយ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ជាខ្លាំងចំពោះ សេចក្តីនេះ! វេជ្ជបណ្ឌិតនិយាយថា “គាត់មានបញ្ហាញសរសៃប្រសាទ ដែលមិនដឹងអ្វីសោះ ឡើយ” ប៉ុន្តែទោះ បីជាគាត់មិនបានដឹងអ្វីក៏ដោយ គាត់នៅតែស្គាល់ទ្រង់។ ទូលបង្គំពិតជាមានអំណរជាខ្លាំងចំពោះ ការនេះ!

³⁷ ព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកបំរើទ្រង់ថាគាត់នឹងត្រូវចាកចេញទៅនោះ ទេ។ ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលមកទូលបង្គំឡើយ។ ប៉ុន្តែព្រះ អម្ចាស់អើយ មានតែទូលបង្គំទេដែលដឹងពីការនោះ។ ទូលបង្គំអធិស្ឋានសូមទ្រង់... ព្រះ វរបិតាអើយ គ្រប់អ្វីទាំងអស់នេះ ទូលបង្គំសូមដាក់នៅក្នុងព្រះ ទ្រង់។ សូមឲ្យព្រះហឬទ័យទ្រង់បានសម្រេច។

³⁸ ព្រះ វរបិតាអើយ សូមទ្រង់ប្រទានក្នុងរាត្រីនេះ ប្រទានពរដល់ព្រះ បន្ទូលទ្រង់ ការច្រៀងចំរៀងសរសើរដំកើត និងពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់ផងដែរ។ សូមឲ្យគ្រប់ការទាំងអស់នេះ បានជាទីសរសើរដំកើងដល់ព្រះ នាមនៃព្រះ អម្ចាស់ ដ្បិតទូលបង្គំទូលសូមក្នុងព្រះ នាមព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាម៉ែន។

³⁹ នៅទីនេះ យើងមានកន្សែងដៃមួយចំនួន ដែលនឹងត្រូវអធិស្ឋាន។ ហើយខ្ញុំទើបតែបានវាមុននេះ បន្តិចតែប៉ុណ្ណោះ នៅខណៈ ពេលដែលយើងកំពុងអធិស្ឋាន។

40 សូមពេលនេះ យើងងាកមកមើលព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់វិញ។ ខ្ញុំព្យាយាមឲ្យបានលឿនបន្តិចតាមដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន។

⁴¹ ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងជំពូក១៤នៃព្រះ គម្ពីរយ៉ូហាន។ សូមយើងមើលចាប់ពីខ១២ទៅ។ ហើយប្រធានបទរបស់ខ្ញុំក្នុងយប់នេះ គឺ “ព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្ត”។ ពេលនេះ សូមអាននៅក្នុងគម្ពីរយ៉ូហាន១៤: ១២។

ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នោះ នឹងធ្វើការដែលខ្ញុំធ្វើដែរ ក៏នឹងធ្វើការធំជាងការទាំងនោះ ទៅទៀត ពីព្រោះ ខ្ញុំទៅឯព្រះ វរបិតា

ហើយការអ្វីក៏ដោយ ដែលអ្នករាល់គ្នានឹងសូម ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះ ខ្ញុំនឹងសំរេចឲ្យ ដើម្បីឲ្យព្រះវរបិតាបានដំកើងឡើងក្នុងព្រះ រាជបុត្រា

បើអ្នករាល់គ្នានឹងសូមអ្វី ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងសំរេចឲ្យ។

បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តរបស់ខ្ញុំចុះ

នោះ ខ្ញុំនឹងទូលសូមដល់ព្រះ វរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានព្រះ ដ៏ជាជំនួយ១អង្គទៀត មកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យ បានគង់នៅជាមួយ នៅអស់កល្បរៀងទៅ

គឺជាព្រះ វិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត ដែលលោកីយ៍ទទួលពុំបាន ព្រោះ មិនឃើញ ហើយមិនស្គាល់ទ្រង់សោះ តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់គង់ជាមួយ ក៏នឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ

⁴² បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ទាស់ទេ ខ្ញុំសូមអាននូវខ១៧ម្តងទៀត។

គឺជាព្រះ វិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតដែលលោកីយទទួលមិនបាន...

⁴³ លោកីយ (នៅពេលណាដែលអ្នកស្រឡាញ់លោកីយ ក៏អ្នករាល់គ្នាទទួលមិនបានដែរ) ឃើញទេ...

...ពីព្រោះមិនឃើញ.

44 មិនថា ទ្រង់ជាអ្វីនោះ ទេ លោកីយមិនអាចមើលទ្រង់ឃើញឡើយ។ ពួកគេមិនជឿលើទ្រង់។ វាជាអារម្មណ៍ ជាចិត្តវិទ្យាសំរាប់ពួកគេ។

...ពីព្រោះ មិនឃើញ ហើយមិនស្គាល់ទ្រង់សោះ...

⁴⁵ សូមស្តាប់ ពាក្យថា “ទ្រង់”។ គឺព្រះ យេស៊ូវកំពុងតែនិយាយក្នុងពេលនេះ។

...តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់គង់ជាមួយ ក៏នឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ

46 តើនរណាជាអ្នកកំសាន្តចិត្ត? គឺព្រះ យេស៊ូវ។ តើអ្នករាល់គ្នាឃើញទេ? ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ខ្ញុំនឹងទូលទៅកាន់ព្រះ វរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានព្រះ ដ៏ជាជំនួយ (ព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្ត) មួយអង្គទៀតមកអ្នករាល់គ្នា គឺជាព្រះ វិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត ដែលលោកីយមិនអាចទទួល ហើយក៏មិនស្គាល់ទ្រង់ដែរ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់។” អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ ទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលពីព្រះ អង្គទ្រង់។ “អ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ ព្រោះ ទ្រង់បានគង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា [នៅក្នុងរូបកាយរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងពេលនេះ] ហើយនឹងនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាអស់កល្បរៀងទៅ ទ្រង់នឹងមិនចាកចោលអ្នករាល់គ្នាឡើយ។”

⁴⁷ អូ! តើព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់មិនល្អទេឬអី? ព្រះ យេស៊ូវទ្រង់ល្អណាស់ដល់យើងរាល់គ្នា! គឺពិតជាល្អណាស់ដែលយើងនិយាយព្រះ អម្ចាស់របស់យើងទ្រង់ល្អ។ ព្រះ ទ្រង់ល្អចំពោះ កូនព្រះ អង្គគ្រប់គ្នា។ ទ្រង់បានប្រទាននូវការល្អៗជាច្រើនដល់យើងរាល់គ្នា។ រាល់អ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការ ទ្រង់បានប្រទានមក។ ជាការពិតអ្នកគួរតែនិយាយថា “ឱ! ព្រះ វរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ” ពីព្រោះ ទ្រង់ជាព្រះ វរបិតារបស់យើងរាល់គ្នា។ ហើយទោះ បីជាយើងមិនស្តាប់បង្គាប់ ទោះ បីជាយើង ក្រអើតក្រទមយ៉ាងណាក៏ដោយ ទ្រង់នៅតែផ្គត់ផ្គង់ដ៏យើងដដែល។ ទោះ បីជាយើងល្អ ឬក៏អាក្រក់ក្តី ទ្រង់នៅតែប្រទានអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងទីលំនៅដល់យើងផងដែរ។ អូ! ទ្រង់ពិតជាល្អណាស់!

⁴⁸ បើសិនជាយើងសំលឹងមើលជុំវិញ ហើយរាប់សេចក្តីល្អដែលទ្រង់ប្រទានមក យើងនឹងមិនឈប់ក្នុងការអរព្រះ គុណទ្រង់ទេ។ ចុះ តើមានអ្វីកើតឡើងបើសិនជាយើងគ្មានភ្នែក បើសិនជាយើងគ្មានច្រមុះ គ្មានមាត់ គ្មានត្រចៀក នោះ? ចុះ បើសិនជាយើងគ្មានជើ់ង តើយើងអាចនឹងដើរបានទេ? ឃើញទេ ទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងមានជើង។ ចុះ បើសិនជាយើងគ្មានភ្នែក ហើយមិនអាចមើលឃើញ តែអ្នកអាចស្តាប់លឺសំលេងបាន តើទាំងនោះជាអ្វី? វាជាវិញ្ញាណទាំង៥ដែលទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងរាល់គ្នា។

⁴⁹ ប៉ុន្តែបើសិនជាយើងគៀកនឹងទ្រង់ នោះ ទ្រង់នឹងប្រទាននូវអ្វីផ្សេងជាច្រើនទៀតមកដល់យើងរាល់គ្នា។ នោះ ហើយជាភ្នែកមួយដែលអ្នកអាចមើលឃើញ ហើយមនុស្សធម្មតាមិនអាចមើលឃើញ។ នៅពេលដែលយើងបានកើតជាថ្មី យើងនឹងឃើញទ្រង់។ “អ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់។ អ្នករាល់គ្នាឃើញទ្រង់។ ហើយទ្រង់នឹងនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាអស់កល្បតទៅ”។ អូ! ទ្រង់គឺជាឪពុកដ៏ល្អ។ ទ្រង់គឺជាប្រភពនៃសេចក្តីល្អ។ ទ្រង់ល្អណាស់ដល់កូនទ្រង់គ្រប់គ្នា!

⁵⁰ ការមួយដែលទ្រង់បានប្រទានមកយើងរាល់គ្នាគឺជាពន្លឺព្រះ អាទិត្យ។ អ្នករាល់គ្នាដឹងទេ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចរស់នៅបានទេ បើសិនជាគ្មានពន្លឺព្រះ អាទិត្យ។ អ្នកមិនអាចរស់នៅបាន ដោយព្រោះ គ្មានអ្វីមួយ ឬរុក្ខជាតិណាមួយដែលអាចដុះ លូតលាស់បានឡើយ។ ពន្លឺព្រះ អាទិត្យគឺជារបស់ដ៏អស្ចារ្យ និងចាំបាច់បំផុត ប៉ុន្តែយើងបែរជាមើលទៅ ហើយគ្រាន់តែនិយាយថា “អូ! នោះ ជាព្រះ អាទិត្យ”...។ ប៉ុន្តែពន្លឺព្រះ អាទិត្យមានសារសំខាន់ណាស់សំរាប់ជីវិតយើង។ វាជួយយើង និងផ្តល់ឲ្យយើងនូវភាពរឹងមាំ។ នោះ សំរាប់រូបរាងកាយរបស់យើង។

⁵¹ ហើយក៏មានពន្លឺព្រះ អាទិត្យខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលយើងអាចរស់នៅបានដែរ។ គ្រប់ទាំងធម្មជាតិទាំងអស់ គឺជាប្រភេទនៃព្រលឹងវិញ្ញាណ។ ដូចជាយើងមានអាហារដ៏ល្អដែលយើងត្រូវបរិភោគ។ នោះ គឺជាអាហារដ៏ល្អដែលយើងត្រូវការបរិភោគចេញពីព្រះ បន្ទូល។ ឃើញទេ នោះ ជាប្រភេទមួយ។ ផ្នែកខាងព្រលឹងវិញ្ញាណជាផ្នែកមួយដែលសំខាន់ជាងផ្នែកខាងសាច់ឈាម។

⁵² វាដូចជាទារកមួយដែរ។ នៅពេលដែលទារកមកចាប់ទំក្នុងផ្ទៃម្តាយ វាមានសាច់ និងឈាម ដែលកំរើក។ នៅពេលដែលវាកើតមក មានព្រលឹងនិងវិញ្ញាណដែលនៅក្នុងទារកនោះ តែអ្នកមិនអាចមើលឃើញទេ។ ភ្លាមៗនៅពេលដែលទារកនោះ កើតមកនោះ ព្រះ ទ្រង់ក៏បង្កើតព្រលឹងនិងវិញ្ញាណដាក់ក្នុងទារកនោះ។ ទារកនោះ ក៏ចាប់លូតលាស់ដឹងក្តី និងចាប់ផ្តើមរៀន ហើយនៅពេលដែលវាមានព្រលឹងរស់ឡើង វាក៏ដឹងខុសដឹងត្រូវ។

⁵³ ហើយនៅចុងក្រោយវានឹងត្រូវធ្វើដំណើរទៅដល់ចុងបញ្ចប់នៃផ្លូវនោះ ជាមួយនឹងរូបកាយខាងសាច់ឈាម។ នៅពេលដែលរូបកាយខាងសាច់ឈាមនេះ ត្រូវបញ្ចប់ទៅ នោះ នឹងមានរូបកាយមួយទៀតដែលកំពុងតែរងចាំ។ ភ្លាមៗនៅពេលដែលរូបកាយនេះ ចាកចេញទៅ ព្រលឹង និងវិញ្ញាណនៃរូបកាយនេះ នឹងទៅឯរូបកាយមួយផ្សេងទៀត ដែលក្មេងជាងមុន ល្អជាងមុន ប្រសើរជាងមុន ដែលមិនចេះ ចាស់ ហើយមិនស្លាប់ឡើយ។

⁵⁴ ឥឡូវចូរយើងលើកឧទាហរណ៍ពីមនុស្សម្នាក់ដែលស្គាល់ពន្លឺព្រះ អាទិត្រ ហើយបែរជាបដិសេធថាមិនស្គាល់ពន្លឺនោះ វិញ? ហើយនិយាយថា “ខ្ញុំមិនជឿឡើយ"។ គាត់ចុះ ទៅផ្ទះ ក្រោមដីរបស់គាត់ ហើយបិទទ្វារនិងបង្អួចទាំងអស់ ហើយមិនព្រមទទួលយកពន្លឺព្រះ អាទិត្យនោះ ឡើយ។ “ខ្ញុំមិនជឿទេ”។

⁵⁵ មានម្នាក់និយាយថា “អូ! វាកក់ក្តៅណាស់។ វានាំឲ្យមានសុខភាពល្អទៀតផង។ អស់អ្នកដែលទទួលពន្លឺព្រះ អាទិត្យ ពួកគេទាំងនោះ មានសុខភាពល្អណាស់”។

⁵⁶ គាត់និយាយថា “ខ្ញុំមិនជឿឡើយ”។ អ្នកនោះ នឹងមានភាពមិនប្រក្រតីណាមួយជាមួយនឹងសុខភាពរបស់គាត់ជាមិនខានឡើយ។

⁵⁷ ដូចគ្នានេះ ដែរ បើសិនជានរណាម្នាក់ លាក់ខ្លួនពីរស្មីព្រះ អាទិត្យខាងព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ នោះ នឹងមានភាពមិនប្រក្រតីជាមួយនឹងស្ថានភាពខាងព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់អ្នកនោះ ជាមិនខានឡើយ ពីព្រោះ អ្នកនោះ បានបដិសេធក្នុងការដើរតាមការដឹកនាំដ៏ល្អរបស់ព្រះ ដែលជាទីកំសាន្តចិត្ត និងកំលាំងរបស់យើងរាល់គ្នា... ហើយការរស់នៅក្នុងរស្មីនៃពន្លឺរបស់ទ្រង់ គឺជាការរីកចំរើនខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ។ កំឡាំងខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណគឺជាការរស់នៅក្រោមពន្លឺរបស់ទ្រង់ គឺជាពន្លឺនៃសិរីល្អរបស់ព្រះ អម្ចាស់។ នោះ ហើយជាឯកសិទ្ឋិដ៏វិសេសដែលយើងមាន គឺការរស់នៅក្រោមរស្មីនៃសិរីល្អរបស់ទ្រង់។ ដែលនាំឲ្យយើងបានជាគ្រីស្ទានដែលមានសុខភាពល្អ។

⁵⁸ ចូរគិតពីនរណាម្នាក់ដែលលាក់ខ្លួននៅក្នុងរូងក្រោមដី ហើយមិនអាចឃើញពន្លឺព្រះ អាទិត្យ ដែលព្រះ ទ្រង់ប្រទានឲ្យពួកគេ រួមទាំងមិនបានទទួលជឿទៀតផង។ ហើយដោយសារភាពអាត្មានិយមរបស់ខ្លួន អ្នកនោះ ក៏លាក់ខ្លួនយ៉ាងដូច្នេះ។ អ្នកនោះ មិនយូរប៉ុន្មានក៏ក្លាយទៅជាមនុស្សដែលខ្វះ សារធាតុឈាមក្រម និងកើតមានជំងឺស្លេកស្លាំង។ អ្នកនោះ ក៏គ្មានកំឡាំង និងសុខភាពល្អឡើយ។ ការនេះ នឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកណាដែលលាក់កំបាំងខ្លួនពីរាល់ទាំងឯកសិទ្ឋិដែលព្រះ ទ្រង់បានប្រទានឲ្យ។

⁵⁹ ដូចគ្នានេះ ដែរ បើសិនជាយើងលាក់ខ្លួនយើងចេញពីសិរីល្អនៃព្រះ អម្ចាស់ ឬចេញពីការជ្រមុជនៃព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ឬចេញពីការប្រកបរបស់ព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ការមួយដែលអ្នកត្រូវដឹងជាដំបូងគឺ យើងនឹងក្លាយទៅជាគ្រីស្ទានដែលមានភាពស្លេកស្លាំង និងមានជំងឺ។ ជីវិតរបស់យើង ត្រូវតែឡើងឲ្យផុតនូវភាពស្រពិចស្រពិល។ ដូច្នេះ នៅថ្ងៃជំនុំជំរះ មកដល់ យើងនឹងបានទៅជាមួយនឹងទ្រង់។

⁶⁰ យើងដូចជាទាហារដែលត្រូវរស់នៅក្រោមរស្មីព្រះ អាទិត្យរបស់ទ្រង់ នោះ វិញ្ញាណយើងនឹងស្គាល់ព្រះ ដែលនៅទីនោះ លែងមានរលកនៃភាពសង្ស័យ ដែលអាចឲ្យយើងឈរឡើងនិងស្រែកថា “ព្រះ អង្គសង្រ្គោះ នៃខ្ញុំទ្រង់រស់”។ ហាលេលូយ៉ា!

⁶¹ យើងបានលាក់កំបាំងខ្លួនយើង។ យើងធ្វើវាដោយព្រោះ យើងចង់ធ្វើវា។ ប៉ុន្តែព្រះ ទ្រង់នៅតែល្អ ទ្រង់នៅតែផ្គត់ផ្គង់ដល់យើង។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សជាច្រើន ដែលមិនត្រូវការចូលទៅកន្លែងដែលមានសុខភាពល្អនោះ ជាមួយនឹងព្រះ ដើម្បីឲ្យបានជាគ្រីស្ទានដែលមានសុខភាពល្អនោះ ទេ។ ពួកគេចង់បានតែសុខភាពតែខាងរូបកាយតែប៉ុណ្ណោះ។ បាទ! ចំពោះ រូបកាយនេះ ទោះ បីជាមានសុខភាពល្អយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាត្រូវតែទៅជាធូលីដីដដែល។

⁶² អូ! មិត្តទាំងអស់គ្នា ព្រលឹងនោះ ត្រូវតែមានសុខភាពល្អ។ រាល់ពេលដែលវាលូតលាស់ វាត្រូវលូតលាស់ដោយកំឡាំង ដោយព្រះ គុណ និងដោយអំណាចព្រះ ចេស្តារបស់ព្រះ។ យើងត្រូវតែដើរនៅក្នុងពន្លឺព្រះ អាទិត្យរបស់ព្រះ ព្រោះ ព្រះ ទ្រង់ល្អ។

⁶³ យើងមានមរតកដ៏អស្ចារ្យ ពីព្រោះ ការទុកចិត្តដ៏អស្ចារ្យបានប្រទានមកយើងរាល់គ្នា។

⁶⁴ អ្នករាល់គ្នានឹងឆ្ងល់ថា “លោកគ្រូប្រាណហាំ លោកកំពុងតែនិយាយពីពន្លឺព្រះ អាទិត្យ ជាពន្លឺដ៏អស្ចារ្យនៃសិរីល្អរបស់ព្រះ អម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យព្រលឹងរបស់យើងមានសុខភាពល្អ និងធ្វើឲ្យយើងជាគ្រីស្ទានដ៏រឹងមាំ។ នេះជាអ្វីដែលស្វែងរកនៅរាត្រីនេះ។ តើយើងនឹងអាចបានវាដោយរបៀបណា? យើងបានវាមកពីណាដែរ? លោកគ្រូ សូមមេត្តាបង្ហាញប្រាប់ខ្ញុំមក។ តើខ្ញុំអាចទិញវាពីហាងលក់ឱសថបានទេ? តើវាជាប្រភេទវីតាមីនអ្វី?

⁶⁵ អ្នកមិនអាចទិញវាពីឱសថស្ថានបានទេ។ ប៉ុន្តែវាមាននៅក្បែរអ្នករាល់គ្នាជាច្រើន អ្នកគ្រាន់តែទទួលយកវាតែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកគ្រាន់តែដឹងអំពីរូបមន្ត និងរបៀបក្នុងការទទួលយកវាទៅបានហើយ។

⁶⁶ មានឱសថនៅក្នុងឱសថស្ថាន ប៉ុន្តែក៏ត្រូវមានវេជ្ជបណ្ឌិតក្នុងការធ្វើការពិនិត្យករីណីនីមួយៗដែរ។ បើសិនជាអ្នកនោះ មិនបានពិនិត្យជាមុនទេ ឱសថទាំងនោះនឹងធ្វើឲ្យមានគ្រោះ ថា្នក់។

⁶⁷ ដូចគ្នានេះ ដែរ អ្នកត្រូវធ្វើការពិនិត្យជំងឹជាមុនសិន។ អ្នកមិនអាចនាំមនុស្សមានបាបមក ហើយឲ្យពួកគេទទួលយកព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ។ អ្នកនោះត្រូវតែធ្វើការប្រែចិត្តជាដំបូងសិន។ បន្ទាប់មកអំពើបាបរបស់គាត់ត្រូវតែបានលាងសំអាត។ និងត្រូវត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលយកនូវវីតាមីនដ៏អស្ចារ្យ ដែលនឹងត្រូវផ្តល់ឲ្យគាត់។

⁶⁸ ពេលនេះ យើងមានទំនុកចិត្ត។ អ្នករាល់គ្នាដឹងហើយអ្វីទៅជាទំនុកចិត្ត។ ហើយយើងមាននូវមរតកមួយ គឺជាមរតកជាកូនដែលមានទំនុកចិត្ត។ នោះ ហើយជាទំនុកចិត្តដ៏បរិសុទ្ឋ។ ទំនុកចិត្តរបស់យើង និងមរតកដ៏បរិសុទ្ឋរបស់យើង គឺជាព្រះ បន្ទូល ដែលបានប្រទានមកយើងរាល់គ្នា។ ព្រះ បន្ទូលផ្ទាល់គឺជាវីតាមីនសំរាប់យើងទាំងអស់គ្នា។

⁶⁹ នេះ ហើយជាហេតុផលដែលខ្ញុំម៉ឹងម៉ាត់ ក្នុងការឈរលើព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ មិនខ្វល់ថា មានអ្វីផ្សេងនិយាយក៏ដោយ បើសិនជាមិនមាននៅក្នុងព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ នោះ ខ្ញុំមិនជឿឡើយ។ តែបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាចង់ជឿក៏បានដែរ។ ប៉ុន្តែចំពោះ ខ្ញុំនោះ ត្រូវតែជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ពីព្រោះ “ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីកន្លងបាត់ទៅ តែព្រះ បន្ទូលមិនកន្លងបាត់ឡើយ"។ ដូច្នេះ វាត្រូវតែជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។

⁷⁰ ខ្ញុំរស់នៅដោយសារព្រះ បន្ទូលព្រះ។ ព្រះ យេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកថា មនុស្សមិនមែនរស់ដោយសារតែនំបុ័ងប៉ុណ្ណោះ ទេ ប៉ុន្តែដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះ បន្ទូលដែលចេញពីព្រះ ឱសព្រះ មកវិញ”។ គឺការនេះ ហើយ។ ហើយវាត្រូវបានប្រទានមកយើងរាល់គ្នាជាមរតក។ ព្រះ បន្ទូលគឺជាមរតករបស់យើង។

ឱ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមឲ្យទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាគិតឲ្យបានជ្រៅអំពីការនេះ។

⁷¹ នេះ ជាឯកសិទ្ឋិរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ វាជាទំនុកចិត្តដែលព្រះ ទ្រង់ផ្តល់ឲ្យពួកជំនុំ។ ព្រះ ទ្រង់បានប្រទានព្រះ បន្ទូលទ្រង់មកដល់ពួកជំនុំរបស់ទ្រង់។ ហើយមរតកដ៏បរិសុទ្ឋនោះ ជារបស់យើង។ វាជាអំណោយដែលព្រះ ទ្រង់បានផ្តល់មក។ មិនមែនលាយបញ្ចូល មិនមែនបន្ថែម មិនមែនកាត់ចេញ មិនមែនទាត់ចោល ឬដាក់នូវគំនិតរបស់យើងនោះ ឡើយ តែជាការប្រកាសនូវព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ នេះ ជាកាតព្វកិច្ចរបស់យើង ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទាន ក្នុងការទទួលយក និងជឿលើព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។

⁷² នៅពេលដែលចិត្តរបស់យើងមិនកាត់ទោសយើង នោះ យើងដឹងថា យើងមានសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ ជាប្រាកដ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងដឹងថា យើងបានដើររំលងនូវមរតកនោះ ដោយព្រោះ ពួកជំនុំរបស់យើងនិយាយថា ពួកគេមិនជឿលើការនោះ ទេសព្វថ្ងៃនេះ នោះ មរតករបស់យើងនោះកំពុងតែត្រូវបានបំផ្លាញ។

⁷³ អ្នករាល់គ្នាដែលនៅក្នុងព្រះ វិហារនេះ គឺជាជនជាតិអាមេរិច (ខ្ញុំគិតដូច្នេះ)។ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាជនជាតិអាមេរិចកាំង។ យើងពិតជារីករាយណាស់ក្នុងការដែលកើតមកជាជនជាតិអាមេរិចកាំង។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនេះ ក្តី តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះ មរតករបស់ជនជាតិអាមេរិចកាំង? យើងចាប់ផ្តើមមានការទទួលយកអ្វីមួយផ្សេងទៀត។ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីការដែលយើងទទួលយកអ្វីមួយផ្សេងទៀត មរតកដ៏បរិសុទ្ឋរបស់យើងត្រូវបានបាត់ ពីព្រោះ យើងទទួលយកការមួយផ្សេងទៀត។ យើងមានប្រធានាធិបតីដែលបានបំពានរដ្ឋធម្មនុញ្ញបួនដងមកហើយ។ គ្មានអ្វីមួយដែលស្របជាមួយនឹងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនោះ ទេ។ វាផ្ទុយជាមួយនឹងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ តែយើងនៅតែធ្វើវា។ យើងធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់ដែលផ្ទុយជាមួយនឹងគោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងប្រទេសនេះ។ យើងបានធ្វើផ្ទុយ ដូច្នេះ យើងបាត់បង់នូវមរតករបស់យើង។ តើមូលហេតុអ្វី? យើងទទួលយកអ្វីមួយផ្សេងពីគោលការណ៍ដែលមាននោះ។

⁷⁴ សូមព្រះ អម្ចាស់ជួយដល់ខ្ញុំ និងជួយដល់អ្នកដែលជាគ្រីស្ទាន ដើម្បីកុំឲ្យទទួលយកអ្វីមួយផ្សេងទៀតក្រៅពីព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ឡើយ! ហើយទំនុកចិត្តដ៏បរិសុទ្ឋនេះ ត្រូវបានប្រទានមកពួកជំនុំ ហើយវាជារបស់ដែលមានពេញដោយសិរីល្អ ដែលមិនអាចលាយបញ្ជូលអ្វីមួយផ្សេងបានឡើយ។ ចូរប្រកាសវា និងរស់នៅតាមសេចក្តីដែលមានចែងនោះ ចុះ។ នោះ ហើយជាទំនុកចិត្តដ៏វិសេស។

⁷⁵ បើសិនជាយើងរំពឹងថា ព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ នឹងបានសម្រេច ឬយើងរំពឹងថាព្រះ ទ្រង់រក្សាព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះ យើងនឹងនៅជាមួយនឹងសេចក្តីដែលព្រះ ទ្រង់បានសរសេរនោះ។ នេះ ជាហេតុផល បើសិនជាអ្នកនៅជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះ នឹងមានការជាច្រើនកើតឡើងក្នុងអ្នក ដើម្បីបំពេញសម្រេចរាល់ទាំងព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។

⁷⁶ ពេលនេះ ខ្ញុំកំពុងតែរំពឹងថា អំណាចព្រះ ចេស្តានៃព្រះ នឹងមកហើយជាតិសាសន៍ទាំងអស់នឹងត្រូវញ័រឡើង។

⁷⁷ ព្រះ ទ្រង់នឹងទទួលយកមនុស្សមកដាក់នៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ទ្រង់ ប្រសិនបើអ្នកនោះ មិនទទួលយកអ្វីផ្សេងក្រៅពីព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែអ្នកនោះ ឈរនៅលើថ្មដានោះ ហើយជឿលើគ្រប់ទាំងព្រះ បន្ទូល និងជឿថាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលទ្រង់។ បើសិនជាអ្នកជឿលើការព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះ អ្នកនឹងប្រព្រឹត្តតាម។ តែបើមិនប្រព្រឹត្តតាមទេ នោះ អ្នកមិនជឿឡើយ។ ប៉ុន្តែបើសិនជាជឿ នោះ នឹងប្រព្រឹត្តតាម។

⁷⁸ យើងបាត់បង់នូវមរតករបស់យើង នៅពេលដែលយើងទទួលយកអ្វីផ្សេងក្រៅពីព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ ហើយនៅពេលដែលយើងទទួលយកអ្វីផ្សេងនោះ យើងមិនរំពឹងថាព្រះ ទ្រង់នឹងរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ឡើយ ពីព្រោះ យើងមិនមានភាពជឿជាក់លើសេចក្តីដែលព្រះ ទ្រង់បានប្រទានឲ្យនោះ ទេ។ ដូច្នេះ ចូរយើងទាំងអស់គ្នា មានទំនុកចិត្ត ហើយទទួលយករាល់ទាំងព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដោយមិនត្រូវលាយបញ្ជូលជាមួយនឹងអ្វីផ្សេងឡើយ។ ចូរទទួលយកព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយជឿ ប្រព្រឹត្តតាម និងឈរលើព្រះ បន្ទូលនោះចុះ! នេះ ហើយជាអ្វីដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ហើយក៏ជាអ្វីដែលព្រះ ទ្រង់ទតមើលដែរ។

⁷⁹ ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយនៅក្នុងមេរៀនកាលពីព្រឹកម៉ិញ ដែលនិយាយថា “វាត្រូវបានប្រទានមកយើង” គឺការនេះ ត្រូវបានប្រទានមកយើង ដើម្បីបំពេញសម្រេចរាល់ទាំងសេចក្តីសុចរិត។ នៅពេលដែលយើងនៅជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ យើងនឹងឃើញថា ព្រះ ទ្រង់កំពុងតែធ្វើការនៅក្នុងយើង។ ដូច្នេះ វាត្រូវបានផ្តល់មកយើងដើម្បីឲ្យយើងនៅជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនោះ។ ហើយវាជាមរតករបស់យើង។

⁸⁰ ចូរយើងត្រលប់មកក្រោយរយៈ ពីរឬបីនាទី និងស្វែងរកអ្នកដែលរក្សាទំនុកចិត្តដ៏បរិសុទ្ឋលើព្រះ។ ដែលជាព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ នោះ ហើយជាមរតករបស់យើង។ ហើយនៅពេលដែលមានភាពតានតឹង ភាពថប់បារម្មណ៍ ភាពគ្រោះ ថ្នាក់ ភាពទុកព្រួយ យើងនឹងរកឃើញទីកំសាន្តចិត្តនៅក្នុងការរក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។

⁸¹ ព្រះ បន្ទូលគឺជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ព្រះ។ នៅពេលដែលអ្នកដឹងការនេះ ទោះ បីជាអ្នកត្រូវដើរឆ្លងការច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ក៏អ្នកមិនត្រូវភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ។ ដ្បិតព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះ។

⁸² អ្នកមិនអាចនិយាយថា “បាទ! គ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ” ឬថា “ពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះឡើយ”។

⁸³ អ្នកត្រូវនិយាយថា “ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះ”។ នោះ ជាទីកំសាន្តចិត្តដែលយើងទទួលបាន។ នៅទីនោះ ហើយដែលខ្ញុំរកឃើញទីកំសាន្តចិត្ត។ ហើយក៏នៅទីនោះ ដែរ ដែលជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ដ្បិតព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះ។ “អស់អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ទោះ បីជាស្លាប់ទៅ ក៏នឹងរស់នៅដែរ។ ហើយអស់អ្នកដែលរស់នៅហើយជឿដល់ខ្ញុំ នោះ នឹងមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ។ តើអ្នកជឿសេចក្តីនេះ ទេ?” អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ នេះ ហើយជាទីកំសាន្តចិត្ត។ នេះ ជាទីកំសាន្តចិត្តដែលយើងមាន។

⁸⁴ លោកណូអេ (ខ្ញុំបាននិយាយពីលោកកាលពីព្រឹកម៉ិញនេះ រួចមកហើយ) ទីកំសាន្តចិត្តត្រូវបានផ្តល់ឲ្យលោក នៅក្នុងស្ថានភាពនៃការស្តីបន្ទោស។

⁸⁵ “លោកីយមិនអាចទទួលទ្រង់បានទេ [ព្រះ យេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះ] ពីព្រោះមិនស្គាល់ទ្រង់សោះ។ តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ និងបានឃើញទ្រង់ទៀតផង។ ហើយទ្រង់គង់នៅជាមួយអ្នក និងនៅក្នុងអ្នក"។

⁸⁶ លោកណូអេបានជួបជាមួយនឹងព្រះ អម្ចាស់។ លោកបានលឺសំលេងរបស់ទ្រង់។ លោកមានព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ វាមិនបានធ្វើឲ្យលោកត្រូវរង្គើឡើយទោះ បីជាមាននរណានិយាយអ្វីក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ការកំសាន្តចិត្តនោះ ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យគាត់ នៅពេលដែលមានការរិះ គន់។ វិទ្យាសាស្រ្តនិយាយថា "តើទឹកធ្លាក់មកពីលើមេឃយ៉ាងណាបាន បើសិនជាគ្មានទឹកនៅទីនោះ ផងហ្នឹង? យើងអាចបញ្ជាក់ដល់លោកថា គ្មានទឹកភ្លៀងនៅទីនោះ ទេ។ លោកពិតជាជ្រុលនិយមពេកហើយ ណូអេ! ខ្ញុំអាចបញ្ជាក់លោកបានថា លោកពិតជាជ្រុលនិយមណាស់។ មើលន⁺ តើមានទឹកនៅកន្លែងណា? ចូរបង្ហាញខ្ញុំមក! ពួកគេអាចនឹងមានកែវយឺតដែលអាចមានឃើញដល់ចំងាយ១២០លានឆាំ្នពន្លឺ ដូចសម័យនេះ ដែរ។ ទោះ បីជាដឹងថា មិនមានទឹកភ្លៀងក៏ដោយ លោកណូអេក៏នៅតែមានការកំសាន្តចិត្ត ពីព្រោះ លោកមានសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ។ អាម៉ែន។

⁸⁷ តើលោកបានធ្វើអ្វី? លោកបានចេញទៅហើយធ្វើទូកធំមួយ។ “អូ! ពិតជាឆ្កួតណាស់!” ប្រហែលជានាពេលនោះ ពុំមានទូកសូម្បី១ទេ ពីព្រោះ ពុំមានបឹង ស្ទឹង ឬទន្លេឡើយ ដូច្នេះពួកគេមិនត្រូវការទូកទេ។ ប៉ុន្តែលោកធ្វើរបស់ដ៏ចំលែកមួយ ដែលនាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនសើចចំអកឲ្យលោក។ ការទាំងនោះ ពិតជាធ្វើឲ្យលោកមានការបាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំង។ គ្រប់គ្នានិយាយថា “ចូរមើលទៅនុះ ចុះ មានមនុស្សជ្រុលនិយមម្នាក់នៅទីនោះ! មិនដឹងថាវាកំពុងតែធ្វើរបស់អ្វីនោះ ទេ? មើលចុះ មិនដឹងថា វាធ្វើរបស់នោះមានប្រយោជន៍អ្វីនោះ ទេ!” ប៉ុន្តែទោះ ជាយ៉ាងនេះ ក្តី លោកណូអេនៅតែមានទីកំសាន្តចិត្ត ពីព្រោះ លោកមានព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ លោកដឹងថា ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះ។ អាម៉ែន។ ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូល នោះ វានឹងកើតមានឡើង។

“តើអ្នកដឹងថា វានឹងមានភ្លៀងដោយរបៀបណា?”

“ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះ”។

“តើអ្នកដឹងថា នឹងមានទឹកធ្លាក់មកពីលើមេឃនោះ យ៉ាងណាបានទៅ?”

“ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងដូច្នេះ។” នោះ ហើយជាទីកំសាន្តដែលលោកមាននៅក្នុងព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។

⁸⁸ សូមយើងមើលពីលក្ខណៈ នៃទូកនោះ ពីរបីនាទីសិន។ វាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយវិធីយ៉ាងចំលែក។ តើអ្នករាល់គ្នាមានកត់សំគាល់ទេ នៅក្នុងលោកុប្បត្តិព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចូរធ្វើវាពីដើមម៉ៃសាក់”? បើសិនជាយើងសិក្សាពីដើមម៉ៃសាក់ វាស្រដៀងគ្នាទៅនឹងដើម Balsam។ វាជាប្រភេទឈើដែលភ្លឺ និងដូចជាអេប៉ុងហ្ស៍។ នៅដើមឈើនោះ មានកោសិការតូចៗ។ នៅពេលដែលវានៅរស់ វាមានជាតិជ័រនៅក្នុងដើមនោះ។ ភ្លាមៗនៅពេលដែលអ្នកកាត់វាមក ជាតិជរនោះ ក៏បាត់អស់។ ដូច្នេះ វាបង្កើតបានជាអេប៉ុងហ្ស៍។ ពេលនេះ ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា "ចូរកុំធ្វើវាពីឈើណាដែលរឹងនោះ ឡើយ ប៉ុន្តែចូរធ្វើពីឈើម៉ៃសាក់ ដែលជាប្រភេទឈើដែលមានពន្លឺ និងអាចក្លាយទៅជាអេប៉ុងហ្ស៍បាន។” នៅពេលដែលអ្នកដាក់វានៅក្នុងទឹក វានឹងតែក្នុងរយៈ មួយនាទីក្រោយតែប៉ុណ្ណោះ។ “ចូរធ្វើវាពីឈើម៉ៃសាក់ ហើយធ្វើវាយ៉ាងដូច្នេះ។" "រួចធ្វើបន្ទប់បីនៅក្នុងនោះ ផងដែរ”។

⁸⁹ វាជាការមួយដ៏ល្អ! ភាពសុចរិត ភាពបរិសុទ្ឋ ការជ្រមុជដោយព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ជាបន្ទប់បី (អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ)។ ចូរចាំថា ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ធ្វើបង្អួចមួយនៅក្នុងនោះ ផង"។ បង្អួចមិនមែននៅចំហៀងនោះ ទេ តែវានៅខាងលើ។ អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ។ ភាពសុចរិត គឺLuther, ភាពបរិសុទ្ឋគឺWesley និងការជ្រមុជដោយព្រះ បរិសុទ្ឋ និងមានពន្លឺចាំងចូលមកខាងក្នុង! នេះ ជាពន្លឺព្រះ អាទិត្យរបស់ព្រះ ដែលយើងត្រូវរស់នៅ និងដើរនៅក្នុងពន្លឺនោះ។ ចូរចាំ នៅជាន់ខាងក្រោមបង្អស់គឺសំរាប់សត្វដែលលូន និងដើរ នៅជាន់ទីពីរគឺសំរាប់ដាក់សត្វស្លាប់ និងជាន់លើបង្អស់គឺសំរាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកណូអេ ដែលនៅទីនោះ ពួកគេអាចឃើញពន្លឺរស្មីព្រះ អាទិត្យ។

⁹⁰ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “នៅពេលដែលឯងធ្វើវាពីឈើម៉ៃសាក់រួចហើយ នោះ អញចង់ឲ្យឯងពរជ័រខាងក្នុងនឹងខាងក្រៅ។”

⁹¹ បាទ! ខ្ញុំបានចំនាយពេកដើម្បសិក្សាពីសេចក្តីនេះ នៅថ្ងៃមួយ អំពីតើអ្វីទៅជាជ័រ? (Pitch) ជ័រនោះ ជាប្រភេទជ័រកៅស៊ូ ដែលយើងធ្វើវាពីសារធាតុគីមី និងបង្កើតបានជាជ័រកៅស៊ូ ដែលប្រើសំរាប់ធ្វើផ្លូវ។ ប៉ុន្តែនៅសម័យរបស់ពួកគេ វាមានលក្ខណៈ ខុសពីនេះ។ ពួកគេមានដើមឈើដែលមានជ័រស្អិត។ ផ្ទុយពីយើងសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីបានជ័រពីដើមឈើនោះ ពួកគេត្រូវកាប់ដើមនោះ រួចយកវាមកដំ។ ពួកគេដំដើមឈើនោះ រហូតដល់ជ័រចេញមក។ រួចក៏យកវាទៅដុត ហើយចាក់រាយវាលើឈើម៉ៃសាក់ដែលទន់ដូចអេប៉ុងហ្ស៍នោះ រួចក៏ចាប់ផ្តើមផ្គុំវាជាទូក។ ហើយនៅពេលដែលវាចាប់ផ្តើមរឹង អ្នកមិនអាចដំដែកគោលលើវាបានទេ។ ឃើញទេ នេះដូចជាព្រះ គ្រីស្ទដែរ។

⁹² ពួកជំនុំគ្មានអ្វីសោះ ឡើយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពន្លឺដ៏ពិតនោះ ចូលមក រាល់ទាំងនិកាយ រាល់ទាំងលោកីយ រាល់ទាំងភាពមិនជឿ នឹងត្រូវចេញពួកគេ។ ហើយពួកគេនឹងបានរឹងមាំ។

⁹³ ទ្រង់មានលក្ខណៈ ខុសពីយើង ទ្រង់ត្រូវបានគេកាត់ចេញតាំងពីទ្រង់នៅក្មេងម្លេះ។ ទ្រង់ត្រូវទទួលស្នាមជាំ ដោយសារគេវា “ពីព្រោះ តែអំពើបាប និងសេចក្តីរំលងរបស់យើង។” ទ្រង់ត្រូវបានគេវាយរហូតដល់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ត្រូវចេញពីព្រះ អង្គទ្រង់ ដូចជាតិជ័រដែលចេញពីដើមឈើនោះ ដែរ។

⁹⁴ អូ! តើគ្រីស្ទានត្រូវស្រូបយកដោយរបៀបណា? ដំបូងយើងត្រូវតែគ្មានអ្វីទាំងអស់។ បញ្ហានៅត្រង់ថា យើងមិនចង់គ្មានអ្វីទាំងអស់ឡើយ។ ប៉ុន្តែចូរឲ្យយើងនៅទទេទាំងចិត្តគំនិត ហើយស្រូបយកព្រះ វិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដែលជាព្រះ អម្ចាស់នៅក្នុងព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។

⁹⁵ វាអាចឈរឡើងលើព្យុះ បាន ពីព្រោះ វារឹងមាំជាងឈើអ្វីទាំងអស់។ គ្មានអ្វីមួយដែលអាចជំនួសវាបានឡើយ។ ផ្នែកនៃទូកធំនោះ នៅតែនៅសល់ដដែល ទោះ បីជា៦០០០ឆ្នាំហើយក៏ដោយ។ មនុស្សរកឃើញបំនែកនៃទូកនោះ ដោយព្រោះ វានៅសល់ គឺដោយព្រោះ វារឹងមាំ និងអាចគេចផុតពីការជំនុំជំរះ បាន។ ទឹកដែលព្រះ ដាក់មកនៅក្នុងពេលនោះ គឺជាការជំនុំជំរះ។

⁹⁶ នៅពេលដែលយើងចូលទៅឯព្រះ គ្រីស្ទ តាមរយៈ ការដែលយើងទទួលយកព្រះ ជន្មរបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងក្លាយទៅជាសត្រូវរបស់លោកីយ រហូតដល់វាខឹងនឹងយើង។ តែនៅពេលដែលព្យុះ នៃសមុទ្របោកបក់ទូកនោះ ខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ទូកតូចនោះ មិនត្រូវបរាជ័យឡើយ។ វានឹងអណ្តែតនៅលើរលកនោះ។

⁹⁷ លោកណូអេមានការកំសាន្តចិត្តនៅពេលដែលលោកកំពុងតែធ្វើទូកធំនោះ ដោយលោកស្គាល់ព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់ ដែលទ្រង់បានផ្តល់ដល់លោក នោះ ជាការណែនាំរបស់ទ្រង់។

⁹⁸ អាចនឹងមានអ្នកដែលនិយាយថា "ណូអេ តើលោកចង់មានន័យយ៉ាងដូចម្តេច ដែលលោកធ្វើទូកពីដើមម៉ៃសាក់យ៉ាងដូច្នេះ? លោកដឹងទេថា ឈើនេះ នៅពេលដែលដាក់នៅក្នុងទឹកវានឹងត្រូវលិច?”

⁹⁹ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នា លោកណូអេស្តាប់តាមការណែនាំរបស់ព្រះ។ លោកមានព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់លោក។ ព្រះ បន្ទូលជាការកំសាន្តចិត្តដល់លោក។ “ខ្ញុំមិនបានដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះ ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងដូច្នេះ នោះ ទេ ប៉ុន្តែនេះ ជាអ្វីដែលទ្រង់ប្រាប់ខ្ញុំឲ្យធ្វើ។”

¹⁰⁰ ខ្ញុំមិនអាចយល់បានទេថា ហេតុអ្វីបានព្រះ ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើនូវអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើទាំងអស់នេះ។ ខ្ញុំមិនអាចយល់បានឡើយ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មិនអនុញ្ញាតិឲ្យខ្ញុំសហការនិងធ្វើការទាំងអស់នេះ ជាមួយនឹងពួកជំនុំ។ ប៉ុន្តែទាំងអស់នេះ គឺការដឹកនាំរបស់ទ្រង់។ នេះ ជាវិធីដែលទ្រង់ធ្វើវា។

“តើទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីជាមួយនឹងការនេះ?”

¹⁰¹ ខ្ញុំមិនបានដឹងទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែលើកឈើដាក់ពីលើគ្នា ហើយដុំដែកគោលតែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយឈើនោះ គឺជាព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយការកំសាន្តរបស់ខ្ញុំនៅទីនោះ។ ជាការពិតណាស់ ព្រោះ វាត្រូវកើតឡើងតាមវិធីដែលទ្រង់រៀបចំឲ្យវាកើតឡើង។ “នៅលើថ្មដានេះ ខ្ញុំនឹងសង់ពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំ ហើយទា្វរនៃស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់មិនអាចឈ្នះ បានឡើយ”។ តើនេះ ជាអ្វីទៅ? នោះ គឺនៅលើការបើកសំដែងខាងឯវិញ្ញាណក្នុងការស្គាល់ព្រះ អម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ។ មិនមែនជាបុគ្គលទីបីនៃព្រះ ត្រៃឯកនោះ ទេ។ ទ្រង់គឺជាព្រះ ហើយទ្រង់ជាព្រះ តែមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលបានយកនិស្ស័យជាសាច់ឈាម។ នៅទីនោះ ហើយដែលទ្រង់សង់ពួកជំនុំរបស់ទ្រង់ ហើយទ្វារនៃស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់មិនអាចឈ្នះ បានទេ។ ទោះ បីជាវាបង្ហាញថា ទា្វរនៃស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ប្រឆាំងនឹងវា តែមិនអាចនឹងយកជ័យជំនះ បានឡើយ។

¹⁰² ជាការពិតណាស់ លោកណូអេមានព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ លោកត្រូវបានកំសាន្តចិត្ត ពីព្រោះលោកស្គាល់ច្បាស់ ដោយលោកមិនបានខ្វល់ថាលោកីយនិយាយយ៉ាងណានោះ ទេ..

¹⁰³ បើសិនជាមានអ្នកម៉ៅការម្នាក់មកដល់ រួចនិយាយថា “លោកណូអេ លោកដឹងទេ តាំងពីពេលដែលលោកចាកចេញពីពួកជំនុំមក ហើយមកធ្វើការដោយកំហឹងយ៉ាងដូច្នេះ ខ្ញុំសូមប្រាប់ដល់លោកនូវការមួយ។ បើសិនជាលោកធ្វើទូកនេះ ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនព្រមប្រើដើមឱកដែលរឹងមាំ ដើម្បីនឹងធ្វើវាទៅ?”

“ដើមឱកមិនអាចធ្វើវាបានទេ”។

¹⁰⁴ អ្នកនិយាយថា “បាទ! ខ្ញុំអាចបង្ហាញដល់អ្នកថា ដើមឱករឹងមាំជាងដើមដែលអ្នកកំពុងតែយកមកធ្វើនេះ”។

¹⁰⁵ ចូរកុំឲ្យមានអ្វីខុសប្លែកដោយព្រោះ តែភាពរឹងមាំរបស់ដើមឱកនោះ ឡើយ ព្រោះ ព្រះ រាជបញ្ជារបស់ព្រះគឺឲ្យប្រើដើមម៉ៃសាក់។ ព្រះ ទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីម្យ៉ាងជាមួយនឹងដើមម៉ៃសាក់នោះ ហើយ។ ទ្រង់មានអ្វីសំរាប់បន្ថែមលើវាហើយ។

¹⁰⁶ ពួកគេមួយចំនួនមកនិយាយថា “ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនព្រមទទួលយកពួកជំនុំមួយដែលមានមនុស្សឆ្លាតៗ ស្លៀកពាក់ល្អៗ ហើយមានប្រាក់ខែឲ្យលោកសមរម្យទៅ? ហេតុអ្វីបានជាលោកអធិប្បាយទៅក្រុមមនុស្សក្រីក្រ អត់ឃ្លានយ៉ាងដូច្នេះ?” ពួកគេនិយាយសេចក្តីទាំងនេះ ទៅដល់អ្នកអធិប្បាយដែលឈរលើសេចក្តីពិត។

ប៉ុន្តែ ប្អូនប្រុស “ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់ប្អូនបានទេ!”

“ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនព្រមទទួលយកក្រុមមនុស្សឆ្លាតៗ ដែលពួកគេស្គាល់ABCទៅ?”

¹⁰⁷ វាមិនបានធ្វើឲ្យភាពខុសប្លែកអ្វីនោះ ទេជាមួយនឹងក្រុមមនុស្សទាំងនោះ។ ការដែលសំខាន់ គឺសំរាប់អស់អ្នកដែលមានចិត្តចង់ទទួលព្រះ គ្រីស្ទ ព្រះ គ្រីស្ទទ្រង់នឹងធ្វើជាមួយនឹងពួកគេ។ នោះ ហើយជាហ៊្វូងមនុស្សរបស់ទ្រង់។ ក្រុមមនុស្សទាំងនោះ ប្រហែលជាមិនស្គាល់ ABC នោះ ទេ ប៉ុន្តែបើសិនជាពួកគេមិនស្គាល់ ពួកគេស្គាល់ព្រះ គ្រីស្ទ នោះ ហើយជាភាពខុសគ្នា។ ឃើញទេ វានឹងមិនមានឈាមបៃតងដែលអ្នកធ្លាប់ប្រកាសនោះ ទេ តែវាជាព្រះ លោហិតព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទដែលជាយុថ្ការបស់យើង និងនៅទីនោះ យើងទាំងអស់គ្នាមានសុវត្ថិភាព។

¹⁰⁸ ឥឡូវចូរមើលពីបុរសម្នាក់ទៀត គឺលោកយ៉ូប។ ខ្ញុំចង់និយាយពីលោកយ៉ូប។ ពីការដែលបុរសនោះ មានអ្នកកំសាន្តចិត្ត! តើអ្វីទៅជាការកំសាន្តចិត្តរបស់គាត់? នោះ គឺជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់! ព្រះ ទ្រង់បានប្រាប់គាត់ថា គាត់នឹងបានរាប់ជាសុរចរិតនៅពេលដែលគាត់បានថ្វាយយញបូជាទៅទ្រង់។ លោកយ៉ូបសំរាកយ៉ាងអង់អាចជាមួយនឹងដង្វាយរបស់គាត់។ ដោយមិនខ្វល់ថា ខ្យល់ព្យុះ ធំប៉ុណ្ណាមកប៉ះ គាត់ និងអ្វីទាំងអស់ត្រូវដកចេញពីគាត់នោះ ឡើយ គាត់នៅតែឈរលើព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ នោះ ហើយជាអ្នកកំសាន្តចិត្តរបស់លោកយ៉ូប។

¹⁰⁹ នៅពេលដែលពួកជំនុំរបស់គាត់មកដល់ និងព្យាយាមក្នុងការផ្សះ ផ្សាគាត់ ដោយនិយាយថា “សូមមើលមកនេះ យ៉ូប ចូរមើលមក លោកអាចធ្វើបាន។ លោកដឹងទេថាលោកបានធ្វើខុស។ តើព្រះ ទ្រង់នឹងអាចដាក់ទោសមនុស្សសុចរិតបានយ៉ាងដូចម្តេចបាន? ចូរមើល លោកយ៉ូប បាត់បង់នូវអ្វីទាំងអស់ កូនៗរបស់គាត់ ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ រួមទាំងសុខភាពរបស់គាត់ផងដែរ។ យ៉ូប អ្នកអង្គុយនៅទីនេះ យ៉ាងទុគត៌ វេទនា តើអ្នកនៅតែថា ខ្លួនសុចរិត មិនមានបាបឬអី យ៉ូប?”

¹¹⁰ ប៉ុន្តែលោកយ៉ូបដឹងថា លោកមិនបានធ្វើបាបនោះ ទេ ព្រោះ លោកបានឈរនៅលើព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ អម្ចាស់! អាម៉ែន។ ព្រះ ទ្រង់ដំរូវនូវដង្វាយដុត និងការលន់តួបាប ហើយលោកយ៉ូបបានធ្វើការនេះ និងបានឈរនៅលើព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ ហើយលោកក៏ស្រែកនៅពេលនោះ ថា “ទូលបង្គំដឹងថា ព្រះ សង្រ្គោះ របស់ទូលបង្គំរស់នៅ នៅថ្ងៃចុងក្រោយទ្រង់នឹងយាងមកផែនដី។ ទោះបីជាដង្កូវស៊ីស្បែកនៃរូបកាយនេះ អស់ក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំដឹងថា សាច់ឈាមទូលបង្គំនឹងឃើញទ្រង់ដែរ”។ អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ ការកំសាន្តចិត្តរបស់គាត់គឺសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ។

¹¹¹ នោះ ហើយជាមរតកដែលយើងមាន គឺជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ វាជាសេចក្តីសន្យាសំរាប់យើងរាល់គ្នា។

¹¹² កាលពីព្រឹកម៉ិញយើងបាននិយាយពីលោកអ័ប្រាហាំ។ យប់នេះ ខ្ញុំចង់និយាយពីគាត់ម្តងទៀត នៅក្នុងសាច់រឿងផ្សេង។ អ្វីជាការកំសាន្តចិត្តដែលអ័ប្រាហាំមាន នៅពេលដែលមនុស្សទាំងអស់ហៅគាត់ថា អ្នកសាសនាជ្រុលនិយម។ នៅពេលដែលអ្វីទាំងមិនប្រក្រតីជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ តើពួកគេបាននិយាយយ៉ាងដូចម្តេច? "តើឯងទៅណាជាមួយនឹងក្មេងប្រុសនេះ អ័ប្រាហាំ?”

“ឡើងទៅលើភ្នំ ហើយថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះ”។

“តើហេតុអ្វីទៅ?”

¹¹³ “បាទ! ទ្រង់ជាព្រះ យេហូវ៉ា ជាព្រះ ដ៏មានព្រះ ចេស្តា ទ្រង់មានបន្ទូលមកខ្ញុំ កាលខ្ញុំមានអាយុ១០០ឆ្នាំ និងប្រពន្ឋរបស់ខ្ញុំអាយុ៩០ឆ្នាំទៅហើយនោះ... ថាទ្រង់នឹងប្រទានកូនប្រុសនេះ មកខ្ញុំ”។ ពេលនេះ បើសិនជាព្រះ អម្ចាស់ដដែល ទ្រង់ត្រូវការជីវិតរបស់ក្មេងនេះ (ខ្ញុំទទួលវា ដូចជាម្នាក់ដែលស្លាប់) ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថាទ្រង់នឹងប្រោសវាឲ្យរស់ពីស្លាប់វិញជាមិនខានឡើយ។” តើហេតុអ្វីទៅ? នោះ ហើយជាការកំសាន្តចិត្តរបស់គាត់។

¹¹⁴ អ្នករាល់គ្នាដឹងទេ លោកយ៉ូបបាននិយាយនៅសម័យរបស់លោកថា “ទោះ បីជាទ្រង់សំលាប់ខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែទុកចិត្តទ្រង់ដែរ"។ លោកមានយុថ្កានៅក្នុងព្រះ បន្ទូល។ លោកស្គាល់ព្រះ បន្ទូល ហើយព្រះ បន្ទូលនោះជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់លោក។

¹¹⁵ លោកអ័ប្រាហាំស្គាល់ថា ទ្រង់គឺជាព្រះ។ ស្បូនរបស់សារ៉ាស្លាប់បាត់ទៅហើយ រីឯមេជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំក៏ស្លាប់បាត់ដែរ តែព្រះ ទ្រង់នៅតែប្រទានកូនប្រុសមួយនេះ ឲ្យទៅគាត់តាមសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់។ ហើយព្រះ បន្ទូលដដែលនោះ បានប្រាប់គាត់ឲ្យថ្វាយកូននោះ ជាយញបូជា នោះ លោកនៅតែដឹងថា ទ្រង់អាចប្រោសកូននោះ ឲ្យរស់ពីស្លាប់ជាមិនខាន។

¹¹⁶ បើសិនជាព្រះ ទ្រង់អាចលើកខ្ញុំចេញពីសេចក្តីស្លាប់ ជាសេចក្តីស្លាប់នៃអំពើបាប និងអំពើរំលង... ទ្រង់ថែមទាំងបានធ្វើឲ្យព្រលឹងរបស់ខ្ញុំរស់ឡើងវិញ។ ទ្រង់ក៏បានធ្វើអ្វីមួយចំពោះ ខ្ញុំ ហើយបានធ្វើមកដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ទ្រង់បានយកវិញ្ញាណ និងបំណងចិត្តរបស់លោកីយនេះ ចេញពីខ្ញុំទៅ។ ទ្រង់បានលើកខ្ញុំឡើងលើសអស់ទាំងស្រមោល ហើយប្រទានឲ្យខ្ញុំបានជ្រមុជនៅក្នុងព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ។ បើសិនជាព្រះ អម្ចាស់របស់ខ្ញុំទ្រង់អាចធ្វើការនោះ បាន នោះ សេចក្តីស្លាប់មិនអាចផ្តាច់ខ្ញុំចេញពីទ្រង់បានទេ! គឹមិនបានឡើយ។ គ្មានអ្វីមួយអាចកាត់ផ្តាច់ខ្ញុំបានទេ។ នោះ ហើយជាការកំសាន្តចិត្ត។ “អស់អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ទោះ បីជាស្លាប់ទៅ ក៏នឹងរស់ដែរ”។ ខ្ញុំដឹងថា នោះ ជាការពិត! “អស់អ្នកណាដែលបរិភោគសាច់ និងផឹកឈាមរបស់ខ្ញុំ នោះ នឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំនឹងលើកអ្នកនោះ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ។”

¹¹⁷ បើសិនជាព្រះ អាចលើកខ្ញុំឡើង នៅពេលដែលខ្ញុំធ្លាក់ទៅក្នុងទីជំរៅ និងអំពើបាប ហើយទ្រង់បានលើកខ្ញុំ និងធ្វើឲ្យខ្ញុំទៅជាគ្រីស្ទាន បើសិនជាទ្រង់អាចយកខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំឈឺចាប់និងទុក្ខព្រួយ ហើយទ្រង់គង់នៅជាមួយខ្ញុំនៅពេលដែលខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងភាពភ័យខ្លាច ហើយទ្រង់ថែទាំងបានលើកខ្ញុំឡើងឲ្យមានសង្ឃឹមនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងបានជ្រមុជដោយព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ និងបានពេញដោយអំណាចព្រះ ចេស្តា និងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ នោះ ទ្រង់ក៏អាចយកខ្ញុំឆ្លងកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ និងទទួលខ្ញុំនៅក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់បានដែរ។ ពីព្រោះ ទ្រង់បានសន្យាសេចក្តីទាំងអស់នេះ ហើយសេចក្តីទាំងអស់នេះ គឺជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់យើង។

នៅលើព្រះ គ្រីស្ទ ជាថ្មដាដ៏រឹងមាំ ខ្ញុំនឹងឈរនៅ

រាល់ទាំងទីរាបទាំងអស់គឺជាវាលខ្សាច់ដែលនឹងត្រូវស្រុតចុះ ទៅ។

¹¹⁸ កូនចៅហេព្រឺនៅពេលដែលពួកគេដើរចូលក្នុងចង្រានភ្លើង (ដូចដែលយើងបាននិយាយកាលពីព្រឹកម៉ិញនេះ) នៅពេលដែលពួកគេដើរចូលទៅដើម្បីប្រគល់ជីវិតរបស់ពួកគេ ពួកគេមានជំហរ។ ប៉ុន្តែតើមានអ្វីកើតឡើងដល់ពួកគេ? ពួកគេនិយាយថា “ព្រះ ទ្រង់អាចធ្វើបាន”។ អាម៉ែន។ ពួកគេឈរនៅទីនោះ! តើពួកគេឈរលើអ្វី? តើអ្វីដែលជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ពួកគេ? ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មាននាទីទៀតតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេនឹងត្រូវឆេះ ទៅជាផេះ អស់។ ព្រោះ ចង្រ្កានភ្លើងនោះ មានកំដៅ៧ដង ក្តៅជាងកំដៅទូទៅរបស់វា។ ប៉ុន្តែពួកគេមានទីកំសាន្តចិត្ត។ តើហេតុអ្វីទៅ? ពួកគេដឹងថា “ព្រះ ទ្រង់អាចនាំពួកគេចេញពីចង្រានភ្លើងនោះ បាន”។ ការកំសាន្តចិត្តរបស់ពួកគេគឺសំរាកលើសមត្ថភាពរបស់ព្រះ ដែលពួកគេបំរើ។

¹¹⁹ ការសំរាកលើសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ នោះ ហើយជាទីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំកំពុងតែសំរាកលើសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់។ ខ្ញុំកំពុងតែសំរាកលើព្រះ គុណទ្រង់។ មិនមែនលើអ្វីដែលខ្ញុំមាននោះ ទេ តែនៅលើទ្រង់វិញ។ ខ្ញុំកំពុងតែសំរាកលើសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ ពីព្រោះ ទ្រង់សន្យា និងសម្រេចសេចក្តីសន្យានោះ។ ហើយខ្ញុំដឹងថា យើងទាំងអស់គ្នា មានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។

¹²⁰ ពួកគេសំរាកនៅទីនោះ។ ពួកកូនចៅហេព្រើនិយាយថា “ព្រះ ទ្រង់អាចនឹងយកពួកយើងចេញបាន។ តែបើសិនជាទ្រង់មិនធ្វើទេ ក៏យើងនៅតែមិនឱនក្បាលចុះ ចំពោះ រូបព្រះ របស់អ្នកដែរ”។ ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តសេចក្តីនេះ ណាស់។

¹²¹ ទោះ បីជាទ្រង់ឲ្យខ្ញុំដួលនៅចុងបញ្ចប់នៃផ្លូវនេះ ក៏ដោយ ឬគ្រីស្ទានអាចនិយាយថា ទោះ បីជាទ្រង់ផ្តាច់ខ្ញុំចេញដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ទ្រង់ ក៏ទ្រង់នៅតែជារបស់ខ្ញុំដែរ។ នៅស្ថានសួគ៌ខ្ញុំនៅតែគិតដូចដែលខ្ញុំគិតក្នុងពេលនេះ ដែរ ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ទ្រង់។ ទោះ បីជាពេលវេលាត្រូវរលាយបាត់ក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ទ្រង់ដែរ ពីព្រោះ មានអ្វីមួយដែលកំពុងតែកើតនៅក្នុងចិត្ត ខ្ញុំ។ “បើសិនជាខ្ញុំមានជីវិតតែមួយ ឬមានបីក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែជារបស់ទ្រង់”។ គឺការនោះ ហើយ ពីព្រោះ មានអ្វីមួយកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងចិត្ត ខ្ញុំ។ ទ្រង់ជាជីវិតរបស់ ខ្ញុំ។ ទ្រង់បានយាងមកសំរាប់ ខ្ញុំ។

¹²² លោកម៉ូសេក៏បានដឹងដែរ។ នៅពេលដែលលោកម៉ូសេមាន ទំនួល ខុសត្រូវលើមនុស្ស២លានអ្នក ដោយលោកត្រូវនាំពួកគេចេញពីទឹកដីអេស៊ីប តើនៅតាមផ្លូវលោកមានអ្វីដើម្បីឲ្យគេបរិភោគ? មនុស្សចំនួន២លាននាក់ ហើយស្រីៗខ្ចប់តែម៉្សៅនំបុ័ងទូលនៅលើក្បាលតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។ តែពួកគេត្រូវធ្វើដំណើររយៈ៤០ឆ្នាំ តើលោកបានអ្វីឲ្យពួកគេបរិភោគ? តើមានទារកប៉ុន្មានអ្នកដែលកើតមកក្នុងយប់នីមួយៗ ក្នុងចំនោមមនុស្សយ៉ាងច្រើនដូច្នេះ? តើមានមនុស្សចាស់ អ្នកឈឺ និងអ្នកពិការប៉ុន្មានអ្នក? តើមានសំលៀកបំពាក់ប៉ុន្មានបំលាស់ដែរ?” តើខ្ញុំត្រូវរកសំលៀកបំពាក់ពីណាមក? តើខ្ញុំត្រូវស្វែងរកអាហារមកពីណា? ខ្ញុំជាអ្នកដឹកនាំពួកគេ។ តើខ្ញុំអាចធ្វើការនេះយ៉ាងណាបាន?”

¹²³ លោកម៉ូសេសំរាកនៅលើការនេះគឺ ដោយព្រោះ ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ជាការពិតណាស់ អញនឹងនៅជាមួយឯង”។ នេះ ហើយជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់គាត់ “ជាការពិតណាស់ អញនឹងនៅជាមួយឯង!”។ អ្វីទាំងអស់ដែលពួកគេត្រូវការ... លោកម៉ូសេសំរាកលើការកំសាន្តចិត្តនៃសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ថា "អញនឹងនៅជាមួយឯង ម៉ូសេ។" ដូច្នេះ វាមិនមែនអាស្រ័យលើម៉ូសេក្នុងការដែលពួកគេបានអាហារនោះទេ។

¹²⁴ “ព្រះអម្ចាស់អើយ តើទ្រង់នឹងធ្វើការទាំងនោះ ដោយរបៀបណា?” ម៉ូសេឯងមិនត្រូវសួរសំនួរនេះ ឡើយ។

¹²⁵ វាមិនមែនជាកិច្ចការរបស់ខ្ញុំក្នុងការសួរសំនួរនេះ ទេ។ ហើយក៏មិនមែនជាកិច្ចការរបស់អ្នកដែរ។ កិច្ចការរបស់យើងគឺជឿ និងស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ ហើយទទួលការកំសាន្តដោយសំរាកលើសេចក្តីសន្យានោះ។ “ព្រះ ទ្រង់មានបន្ទូល នោះ វានឹងបានដូច្នេះ”។

¹²⁶ កាលពីពេលមួយមានម្នាក់និយាយមកកាន់ខ្ញុំថា “លោកគ្រូប្រាណហាំ តើលោកភ័យខ្លាចទេនៅពេលដែលលោកឡើងទៅអាសនា ហើយត្រូវបានហៅឡើងទៅដើម្បីប្រគួតប្រជែង តើលោកភ័យខ្លាចទេ ក្នុងការដែលលោកប្រព្រឹត្តខុស?” ទេអត់ទេ!

¹²⁷ ខ្ញុំអត់ភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ព្រោះខ្ញុំកំពុងតែសំរាកនៅលើព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ថា “អញនឹងនៅជាមួយឯង។” ទ្រង់មានបន្ទូលមកខ្ញុំនៅយប់មួយនោះ ថា "ពេញមួយជីវិតរបស់ឯងនេះ គ្មាននរណមា្នក់អាចទាស់ប្រឆាំងនឹងឯងឡើយ” ទ្រង់មានបន្ទូលថា “អញនៅជាមួយឯង”។ ហើយទ្រង់ក៏បានបំផ្លាញអស់ទាំងខ្មាំងសត្រូវ។ ទ្រង់ឈរនៅក្បែរខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំមិនសាកសមនឹងឈរក្បែរទ្រង់។ ប៉ុន្តែដោយសារទ្រង់បានសន្យា និងដោយសារព្រះ គុណរបស់ទ្រង់ ខ្ញុំសំរាកនៅលើព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ តើមូលហេតុអ្វីទៅ? ពីព្រោះ ទ្រង់បានសន្យា! ទ្រង់បានសន្យាសេចក្តីនោះ ហើយទ្រង់អាចធ្វើតាមសេចក្តីសន្យានោះ បាន។ គឺការនោះ ហើយ លោកម៉ូសេបានយល់។

“តើអ្នកនឹងឆ្លងកាត់សមុទ្រនេះ យ៉ាងដូចម្តេច?”

¹²⁸ លោកម៉ូសេនិយាយថា “ខ្ញុំមិនបានដឹងទេ ប៉ុន្តែព្រះ ទ្រង់បន្ទូលសន្យាថា ទ្រង់គង់នៅជាមួយខ្ញុំ”។

¹²⁹ ដូច្នេះ ចូរនៅជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយទ្រង់នឹងបើកផ្លូវឲ្យអ្នក ពីព្រោះ ទ្រង់ជាផ្លូវ។ បាទ! លោកម៉ូសេបានសេចក្តីកំសាន្តចិត្តដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់មានបន្ទូលមកគាត់។

¹³⁰ ពេលនេះ ចូរយើងមើលពីលោកយ៉ូហានវិញម្តង។ ខ្ញុំជឿថា ព្រឹកម៉ិញនេះ ប្រហែលជាខ្ញុំក៏បាននិយាយពីគាត់ដែរ។ ខ្ញុំមិនប្រាកដនោះ ទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថា យើងនិយាយសំដៅពីលោកយ៉ូហានបាបទីស្ទ។ នៅឯទីរហោស្ថាន បើសិនជាមាននរណាម្នាក់ចង់ទៅទីនោះ... លោកនិយាយថា ”ចូរមើលន⁺! សព្វថ្ងៃនេះ មានកូនចៅអ៊ីស្រាអែលចំនួន២លាននាក់។ តើអ្នកដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះ មេស៊ីដោយរបៀបណា? តើអ្នកដឹងដោយរបៀបណា?”

¹³¹ “តើទ្រង់ប្រសូតមកតាមរយៈ ពូជរបស់នរណា តើតាមសេ្តចដាវីឌឬ? តើអ្នកដឹងដោយរបៀបណា? តើអ្នកដឹងថាទ្រង់យាងមកលោកីយនេះ យ៉ាងណាបាន?”

¹³² លោកក៏ឆ្លើយថា “ខ្ញុំមានព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ អម្ចាស់។” ហើយខ្ញុំស្គាល់ទ្រង់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ពេលនេះ មានម្នាក់កំពុងតែឈរនៅកណ្តាលពួកឯងរាល់គ្នា។" អាម៉ែន។ "មានម្នាក់កំពុងតែឈរនៅកណ្តាលឯងរាល់គ្នា ដែលឯងមិនស្គាល់។ ទ្រង់នឹងជ្រមុជឲ្យដោយនូវព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ហើយនឹងភ្លើង”។

“តើអ្នកស្គាល់ថា ជាទ្រង់ដោយរៀបណា យ៉ូហាន?”

¹³³ “ខ្ញុំសំរាកលើព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ពីព្រោះ នៅទីរហោស្ថាន ព្រះ ទ្រង់បានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យជ្រមុជដោយទឹក ហើយបានប្រាប់ថា នរណាដែលមានព្រះ វិញ្ញាណយាងមកស្ថិតលើ នោះ ហើយគឺជាអ្នកដែលជ្រមុជឲ្យអ្នកដោយនូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ឋនិងភ្លើងវិញ។

¹³⁴ លោកយ៉ូហាននិយាយថា “ទ្រង់កំពុងតែឈរនៅទីនេះ តែខ្ញុំមិនបានស្គាល់ទ្រង់ទេ។” ទ្រង់ជាមនុស្សសាមញធម្មតា។ ទ្រង់ស្លៀកពាក់ដូចជាមនុស្ស ទ្រង់មើលទៅដូចជាមនុស្ស ព្រោះ ទ្រង់គឺជាមនុស្ស! លោកឆ្លើយថា “ខ្ញុំមិនបានស្គាល់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែម្នាក់ដែលបានប្រាប់ខ្ញុំកាលខ្ញុំនៅទីរហោស្ថានថា អ្នកនឹងឃើញទីសំគាល់ ជាព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋយាងមកលើបុរសម្នាក់នោះ។ ហើយទ្រង់គឺជាអ្នកដែល...។” លោកយ៉ូហានមិនភ័យខ្លាចថាលោកនិយាយខុសនោះ ទេ ពីព្រោះ លោកស្គាល់ទ្រង់! អាម៉ែន!

¹³⁵ អូ! យើងអាចមានកំហុសយ៉ាងដូចម្តេចបាន នៅពេលដែលព្រះ យេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលថា “ទីសំគាល់ និងការអស្ចារ្យទាំងនេះ នឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ។ ដោយនៅឈ្មោះខ្ញុំ ពួកគេនឹងដេញអារក្ស និងនិយាយភាសាដទៃ ពស់ចិក ឬផឹកអ្វីដែលពុល វាមិនមានគ្រោះ ថ្នាក់អ្វីដល់ពួកគេឡើយ ហើយនៅពេលដែលពួកគេដាក់ដៃលើអ្នកឈឺ នោះ នឹងជា”។

¹³⁶ យើងឃើញថា មនុស្សនាសម័យនេះ បដិសេធនូវអំណាចព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់។ “ពួកគេគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ តែបដិសេធអំណាចព្រះ ចេស្តានៃព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ”។ ជាការពិត យើងឃើញការនេះ យ៉ាងច្បាស់។

¹³⁷ យើងទាំងអស់ត្រូវបានកំសាន្តចិត្ត ដោយសារព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់បានប្រាប់យើងថា “ទីសំគាល់និងការអស្ចារ្យ នឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ។”

¹³⁸ ការនេះ ពិតជាផ្តល់នូវសេចក្តីកំសាន្តចិត្តដល់យើងទាំងអស់គ្នា។

¹³⁹ [គ្មានសំលេង]។ យើងត្រូវបានកំសាន្តចិត្ត។

¹⁴⁰ មានម្នាក់និយាយថា “ឈប់ ឈប់ ចាំបន្តិច! មានសម្តេចសង្ឃដ៏ខ្ពស់មួយនៅទីនោះ។”

¹⁴¹ “ទោះ ជាមានសម្តេចសង្ឃដ៏ខ្ពស់ ឬគ្មានក្តី ទោះ ជាមានមេដឹកនាំសាសនា ឬគ្មានក្តី ទោះ ជាមានស្តេច ឬគ្មានសេ្តចក្តី!”។ ហើយនៅពេលដែលហេរ៉ូឌគ្រងរាជ្យនៅពេលនោះ លោកយ៉ូហានបាននិយាយថា “គ្មានច្បាប់សំរាប់អ្នកនឹងយកនាង Philip ធ្វើជាប្រពន្ធ មករស់នៅជាមួយឡើយ"។ អាម៉ែន។

¹⁴² តើលោកមានអ្វី? លោកមានព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ អាម៉ែន។ លោកមិនខ្វល់អ្វីនោះ ទេ លោកអធិប្បាយវាដោយមិនគិតពីអ្វីផ្សេងឡើយ។ លោកមានព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលជាទីកំសាន្តរបស់លោក។ “ព្រះ ទ្រង់បានប្រាប់ខ្ញុំថា នោះ ហើយជាព្រះមេស៊ី"។

¹⁴³ “បាទ! ពេលនេះ បើសិនជានោះ ជាព្រះ មេស៊ី តើអ្នកមិនគិតទេឬអីថា ទ្រង់នឹងបានជាសម្តេចដ៏ខ្ពស់? តើអ្នកមិនគិតថា លោកយ៉ូហានដឹងពីការនោះ?”

¹⁴⁴ “ខ្ញុំមិនបានដឹងពីការនោះ ទេ ប៉ុន្តែព្រះ ទ្រង់បានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងឃើញព្រះ វិញ្ញាណនៃព្រះ យាងចុះ មក។ នឹងយាងមកលើបុរសនោះ។ គឺទ្រង់ហើយដែលជាព្រះ មេស៊ី។ អាម៉ែន។ នោះ ហើយជាព្រះ មេស៊ីរបស់ខ្ញុំ។” លោកយ៉ូហាននិយាយថា “ខ្ញុំមានការកំសាន្តនៅក្នុងចិត្ត ពីព្រោះ ខ្ញុំស្គាល់សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំឃើញទ្រង់ ខ្ញុំនឹងស្គាល់ទ្រង់”។

¹⁴⁵ នៅថ្ងៃមួយ ទ្រង់បានយាងចុះ ពីលើភ្នំមក។ ទ្រង់ក៏យាងចុះ ទៅក្នុងទឹក។

¹⁴⁶ នៅពេលដែលលោកយ៉ូហានឃើញ គាត់ក៏និយាយថា “មើលន⁺! គឺទ្រង់ហើយ! នោះ ហើយគឺជាទ្រង់! គ្រប់គ្នាសំលឹងមើលជុំវិញ ពួកគេមិនអាចប្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមកបានឡើយ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាមើលទៅដូចគ្នាទាំងអស់ ដោយមានពុកមាត់ និងសំលៀកបំពាក់។ ប៉ុន្តែលោកយ៉ូហាននិយាយថា “ខ្ញុំស្គាល់ទ្រង់ ពីព្រោះ មានទីសំគាល់នៅខាងក្រោយទ្រង់។ ខ្ញុំស្គាល់ទ្រង់។ គឺជាទ្រង់ហើយ។ នុះ ន⁺! កូនចៀមនៃព្រះ ដែលដោះ បាបរបស់លោកីយទាំងមូល។”

¹⁴⁷ ព្រះ យេស៊ូវព្រះ អង្គមិនងើបមុខឡើងទៅលើនោះ ទេ តែទ្រង់សំលឹងមើលត្រង់ ហើយក៏ដើរចុះ ទៅដើម្បីជ្រមុជទឹក។ “ការនេះ បានប្រទានមកយើង ដើម្បីម្រេចរាល់ទាំងសេចក្តីសុចរិត”។ ទ្រង់ជ្រាបថា ទ្រង់ជាព្រះមេស៊ី ពីព្រោះ នៅក្នុងហឬទ័យមានព្រះ បន្ទូល និងសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ។

¹⁴⁸ អូ! យើងសំរាកយ៉ាងណាក្នុងរាត្រីនេះ! នៅពេលដែលវេជ្ជបណ្ឌិតនិយាយថា “បេះ ដូងនេះ បែកអស់ទៅហើយ។ ជីបចរក៏លែងលោត។ ដង្ហើមក៏លែងដក។ គាត់ត្រូវស្លាប់ហើយ។”

¹⁴⁹ ប៉ុន្តែខ្ញុំស្គាល់អ្នកដែលខ្ញុំជឿតាម ហើយខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់នឹងរក្សាខ្ញុំឲ្យរស់នៅនៅពេលដែលខ្ញុំថ្វាយអ្វីទាំងអស់ដល់ទ្រង់សារជាថ្មីនៅថ្ងៃនោះ”។ ហាលេលូយ៉ា! ពិតណាស់ អ្នកបានសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ អម្ចាស់។ “អស់អ្នកណាដែលជឿលើខ្ញុំ ទោះ ជាស្លាប់ក្តី ក៏នឹងរស់នៅដែរ។ ហើយអស់អ្នកណាដែលរស់នៅ ហើយជឿនោះ នឹងមិនជួបនឹងសេចក្តីស្លាប់ឡើយ។ ទីសំគាល់និងការអស្ចារ្យនឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកណាដែលជឿ”។ យើងបានសេចក្តីសន្យា គឺព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ វាជាការកំសាន្តចិត្តដល់យើង ក្នុងការឈរនៅជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់។

¹⁵⁰ វីរបុរសអស្ចារ្យទាំងអស់នេះ (ខ្ញុំមានកំណត់ចំណាំនៅទីនេះ ប៉ុន្តែដោយសារតែពេលវេលាខ្លី) យើងដឹងថាពួកគេទាំងអស់គ្នាសុទ្ឋតែបានកំសាន្តចិត្តដោយសារព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ទាំងអស់នេះ ជាអ្វីដែលពួកគេធ្វើ។ ពួកគេមើលទៅក្រោយវិញ ដូចជា... អាចមើលទៅក្រោយវិញ នោះ នឹងឃើញថា ពួកគេរក្សានូវព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយព្រះ បន្ទូលនោះ កំសាន្តចិត្តដល់ពួកគេ។ គ្រប់គ្នាទាំងអស់ដើរតាមព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ! ដែលជាទីកំសាន្តដល់ពួកគេ។

¹⁵¹ អូ! បងប្អូនទាំងអស់គ្នា សូមអ្នករាល់គ្នាស្តាប់ក្នុងពេលនេះ! នាសម័យថ្ងៃមួយព្រះ បន្ទូលនោះ បានត្រលប់ជាសាច់ឈាម។ ព្រះ បន្ទូលបានត្រលប់ជាសាច់ ក្នុងរូបរាងជាមនុស្ស។ ព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់ដែលនាំឲ្យមានការកំសាន្តចិត្ត ទ្រង់បានយាងមកយកនិស្ស័យជាមនុស្ស ហើយគង់នៅក្នុងចំនោមយើងទាំងអស់គ្នា។ ទ្រង់គឺជាព្រះ បន្ទូល។ “កាលដើមដំបូងឡើយ មានព្រះ បន្ទូល ព្រះ បន្ទូលនោះ គង់នៅជាមួយព្រះ ហើយព្រះ បន្ទូលនោះ គឺជាព្រះ។ ព្រះ បន្ទូលក៏ត្រលប់ជាសាច់ឈាមគង់ជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នា”។ ព្រះ បន្ទូលនោះ បានត្រលប់ជាសាច់ឈាម ជាអ្នកកំសាន្តចិត្ត។ ទ្រង់រស់នៅលើផែនដីនេះ។ ហើយយើងឃើញថា គឺទ្រង់ហើយដែលជាព្រះ បន្ទូល។ នៅក្នុងលក្ខណៈ ទាំងអស់ទ្រង់គឺជាព្រះ! ទ្រង់មានបន្ទូលដូចជាព្រះ បន្ទូល ទ្រង់មើលទៅដូចជាព្រះ បន្ទូល ទ្រង់អធិប្បាយដូចជាព្រះ បន្ទូល។ គឺទ្រង់ហើយដែលជាព្រះ បន្ទូល! អាម៉ែន។

¹⁵² អូ! ទីកំសាន្តចិត្តនោះ កំពុងតែគង់នៅជាមួយទ្រង់! អូ! ចូរនិយាយថា “អូ! ពិតណាស់លោកប្រាណហាំ សូមចាំបន្តិច ខ្ញុំនឹងរត់ទៅ ហើយអង្គុយនៅក្បែរទ្រង់”។

¹⁵³ គ្មាននរណាម្នាក់ដូចជាទ្រង់ទេ ហើយក៏គ្មាននរណាម្នាក់នៅលើផែនដីនេះ មកនិយាយថា "ខ្ញុំជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញ និងជាជីវិត” នោះ ទេ។ តែទ្រង់មានបន្ទូលថា “នរណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ទោះ បីស្លាប់ទៅ ក៏មានជីវិតរស់ដែរ”។ អូ! តើនោះ ជានរណា? តើហេតុអ្វីបានជាយ៉ាងដូច្នេះ? នោះ ហើយជាព្រះ បន្ទូល។ ទ្រង់គឺជាព្រះ បន្ទូល។ មិនមែនអ្វីឆ្ងល់នោះ ដែលទ្រង់ឈរនៅផែនដីនេះ ទាំងស្រក់ទឹកភ្នែក ដូចជាមនុស្ស ប៉ុន្តែទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលបានស្លាប់ ហើយគេកប់ក្នុងផ្នូររយៈ ៤ថ្ងៃមកហើយថា “ឡាសារ ចេញមក” តើនោះជាអ្វី? នោះ ជាព្រះ បន្ទូល។ អាម៉ែន! នោះ ជាព្រះ បន្ទូលដែលបានសំដែងចេញមក។ ទ្រង់គឺជាព្រះ បន្ទូល។ ហើយព្រះ បន្ទូលនោះ ជាព្រះ បន្ទូលដែលបានមកតាមរយៈ ហោរា។ ដ្បិតមានហោរាម្នាក់បានទាយអំពីទ្រង់។

¹⁵⁴ ស្ទេផានបាននិយាយនៅឯទីជំនុំជំរះ Sanhedrin ថា “តើមានឰយកោអ្នករាល់គ្នាណាមួយដែលមិនបៀតបៀនពួកគេ ដែលបានឃើញទ្រង់យាងមក? តើមានឰយកោអ្នករាល់គ្នាណាមួយដែលមិនបៀតបៀនដល់ពួកគេ? ពេលនេះ អ្នករាល់គ្នានាំយកព្រះ អម្ចាស់នៃសន្តិភាព ហើយបានសំលាប់ទ្រង់ទៀតផង។ “ឯងបាននាំយកព្រះ បន្ទូលនៃជីវិតទៅ ពីព្រោះ ទ្រង់ជាព្រះ បន្ទូល"។

¹⁵⁵ ទ្រង់គង់នៅទីនោះ។ គឺព្រះ បន្ទូលគង់នៅក្នុងចំនោមពួកគេ។ ពួកគេឃើញទ្រង់យាងទៅឯផ្នូររបស់មនុស្សស្លាប់ រួចក៏ឲ្យស្ត្រីម្នាកឈរ នៅពេលដែលពិធីបុណ្យសពកំពុងតែប្រព្រឹត្តទៅ... ពីព្រោះ កូនប្រុសតែមួយរបស់នាងបានស្លាប់ ហើយកំពុងត្រូវនាំយកទៅឯផ្នូរ។ ប៉ុន្តែសាកសពនោះ បានជួបជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃជីវិត។ ទោះ បីនោះ ជាសាកសពក៏ដោយ ក៏នៅតែមានជីវិតដែរ។

¹⁵⁶ “ទោះ បីជាអ្នកនោះ ស្លាប់ក្តី គង់តែនឹងមានជីវិតដែរ”។ សាកសពមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ពីព្រោះ វាបានជួបជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់។ អូ! តើមានអ្វីកើតឡើង នៅពេលដែលបានជួបជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់! នោះ ជាការកំសាន្តចិត្ត!

¹⁵⁷ អូ! នៅពេលមួយពួកគេបានឃើញការនោះ (ពួកគេជាពួកសាសន៍ដទៃ ប្រហែលជាពួកអ្នកនេសាទផង) ពួកគេក៏នាំយកមនុស្សម្នាក់ដែលមានជំងឺដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលមិនអាចក្រោកពីលើគ្រែរួចផង ហើយពួកគេព្យាយាមនាំបុរសម្នាក់នោះ ទៅឯព្រះ បន្ទូល។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចមានឱកាសទៅក្បែរបានឡើយ ដោយព្រោះ មានមនុស្សជាច្រើនកំពុងតែត្រូវការព្រះ អម្ចាស់។ ពួកគេក៏ទំលុះ ដំបូងផ្ទះ នោះ ហើយក៏ទំលាក់អ្នកនោះ ទៅឯព្រះ បន្ទូល ដោយពួកគេមិនបានខ្វល់ថា តើត្រូវចេញថ្ងៃសងខូចខាតដំបូលផ្ទះ ប៉ុន្មាននោះទេ។ ដូច្នេះ តាមរយៈ ការនេះ បុរសនោះ ក៏បានជួបនឹងព្រះ បន្ទូល។ ភ្លាមៗនៅពេលដែលព្រះ បន្ទូលទតឃើញបុរសម្នាក់នោះ រួចទ្រង់ក៏មានបន្ទូលថា “បាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសឲ្យអ្នកហើយ កូនប្រុស។ ចូរសែងគ្រែរបស់ឯងទៅផ្ទះ វិញចុះ”។ តើមូលហេតុអ្វីទៅ? អ្នកនោះ បានជួបជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ គាត់បានជឿការនោះ។

¹⁵⁸ ប៉ុន្តែបើសិនជាគាត់និយាយថា “ប៉ុន្តែ លោកដឹងហើយថា ខ្ញុំដេកនៅលើគ្រែនេះ អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើដូច្នេះ បានឡើយ”។ ការនេះ គ្មានប្រយោជន៍អ្វីនោះ ឡើយ។

¹⁵⁹ ប៉ុន្តែលោកបានជួបជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់ លោកក៏ទទួលព្រះ បន្ទូលនោះ។ “ខ្ញុំជឿហើយ។ ហើយខ្ញុំក៏ដឹងដែរ។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់គឺជាព្រះ បន្ទូល។ ដូច្នេះ ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីគាត់បានជួបជាមួយនឹងព្រះ អម្ចាស់នៃជីវិត គាត់ក៏យកគ្រែរបស់គាត់ហើយដើរទៅផ្ទះ វិញ។

¹⁶⁰ ពួកផារ៉ាស៊ីក៏និយាយថា “បុរសម្នាក់នេះកំពុងតែត្រូវបណ្តាសាហើយ។ ព្រោះវាកំពុងតែអត់ទោសបាបមនុស្ស”។

¹⁶¹ ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលថា “តើមួយណាស្រួលជាងដែលនិយាយថា "បាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសឲ្យហើយ” និងនិយាយថា “ចូរយកគ្រែរបស់អ្នក ហើយដើរទៅផ្ទះ វិញចុះ?”” តើអ្នករាល់គ្នាឃើញទេ

ពួកគេមិនបានមើលឃើញ ថាទ្រង់ជានរណានោះ ទេ។ ការពិតទ្រង់ជាព្រះ បន្ទូល។

¹⁶² នោះ ជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ពួកកាលីឡេទាំងនោះ! ពីការដែលពួកគេជឿដល់ទ្រង់ និងការដែលគេស្រឡាញ់ទ្រង់!

¹⁶³ ពេលមួយពួកគេ ឃើញទ្រង់ត្រូវធ្វើដំណើរឆ្ពោះ ទៅកាន់ភ្នំកាល់វ៉ារី។ ពួកគេបានលឺទ្រង់មានបន្ទូលថា "នៅបន្តិចទៀត លោកីយលែងឃើញខ្ញុំហើយ។ អូ! ខ្ញុំ! ដែលជាកូនមនុស្ស ត្រូវតែធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុងយេរ៉ូសាឡិម ហើយនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងដៃមនុស្សមានបាប ហើយត្រូវគេយកទៅឆ្កាង”។ តើពួកគេអាចឈរនៅលើសេចក្តីបានយ៉ាងដូចម្តេច? បេះ ដូងរបស់ពួកគេត្រូវបាក់បែកអស់។ ពួកគេក៏បាក់ទឹកចិត្ត។ ពួកមានសេចក្តីខ្លោចផ្សាក្នុងចិត្តជាខ្លាំង។ តើពួកគេឲ្យទ្រង់លះ បង់យ៉ាងដូច្នេះ យ៉ាងណាបាន? ពីព្រោះ ព្រះ បន្ទូលដែលពួកហោរាបាននិយាយ ពីព្រោះ ព្រះ បន្ទូលដែលអ្នកបរិសុទ្ឋនាសម័យដើមកំណើតលោកីយបាននិយាយ កំពុងតែគង់នៅក្នុងចំនោមពួកគេ។

¹⁶⁴ ប៉ុន្តែចូរមើលតើសេចក្តីសន្យាអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើ! “ខ្ញុំមិនចាកចោលអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ខ្ញុំមិនចាកចលអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ខ្ញុំនឹងទូលទៅព្រះ វរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្ត (ព្រះ ដ៏ជាជំនួយ) គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ហើយទ្រង់ភ្ជាប់អ្នករាល់គ្នាជាមួយទ្រង់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺជាព្រះ វិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតដែលលោកីយនេះ ទទួលមិនបាន ពីព្រោះ ពួកគេមិនបានស្គាល់ទ្រង់ទេ ពួកគេក៏មិនអាចមើលទ្រង់ឃើញដែរ។ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់។ អ្នកស្គាល់ទ្រង់ ពីព្រោះ ទ្រង់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ហើយទ្រង់គង់នៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា។”

¹⁶⁵ តើទ្រង់នឹងភ្ជាប់យើងជាមួយទ្រង់ក្នុងរយៈ ពេលប៉ុន្មាន? គឺនៅអស់កល្បជានិច្ច! ដូច្នេះ តើអ្វីទៅជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ? តើអ្វីដែលជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់យើងនាសម័យនេះ? គឺនៅពេលដែលយើងទទួល បានព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ហើយអំណាចព្រះ ចេស្តានៃព្រះ ដ៏មានព្រះ ជន្មរស់ទ្រង់គង់នៅក្នុងយើងទាំងអស់គ្នា... ជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ ដ៏មានព្រះ ជន្មរស់ យើងទាំងអស់គ្នាបានក្រោកឈរឡើង។ព្រះ បន្ទូលនោះ បានយាងមកជាសាច់ឈាម ហើយគង់នៅក្នុងចំនោមយើងរាល់គ្នា។ ពេលនេះ ព្រះ បន្ទូលដដែលនោះ ដែលបានយាងមកជាសាច់ឈាម និងគង់នៅក្នុងចំនោមពួកយើង ទ្រង់គឺជាសាច់ឈាមរបស់យើង។ “ទ្រង់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាក្នុងពេលនេះ ហើយទ្រង់ក៏នៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ។” ពេលនេះ ព្រះ បន្ទូលដដែលដែលពួកហោរាបាននិយាយ ព្រះ បន្ទូលដដែលដែលបានយាងមកជាសាច់ឈាម គឺជាព្រះ បន្ទូលដដែលដែលគង់នៅក្នុងពួកជំនុំនេះ។ ដូច្នេះ យើងមិនអាចលាយព្រះ បន្ទូលនោះ ជាមួយនឹងអ្វីផ្សេងបានឡើយ ហើយព្រះ បន្ទូលដដែលដែលគង់នៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់នឹងបង្កើតផលដដែលដូចដែលទ្រង់គង់នៅជាសាច់ឈាម ពីព្រោះ ទ្រង់ក្នុងពេលនេះ កំពុងតែនៅក្នុងសាច់ឈាមរបស់អ្នក។

¹⁶⁶ នេះហើយជាហេតុផលដែលអាចបំបែករនាំងនៃសំលេងបាន។ នោះ ហើយជាហេតុផលដែលនិមិត្តអាចបំបែករនាំងនៃសំលេងបាន ហើយមានសេចក្តីថា “នេះ ជាព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់ ដូច្នេះ វានឹងកើតមានយ៉ាងដូច្នេះ”។ តើវាជាអ្វី? នោះ ជាព្រះ បន្ទូលដែលចេញពីព្រះ វិញ្ញាណមក។

¹⁶⁷ អ្នកមិនអាចឃើញខ្ញុំបានទេ តែអ្នកឃើញរូបកាយរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនឃើញខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំក៏មិនឃើញអ្នករាល់គ្នាដែរ ពីព្រោះ ខ្ញុំឃើញតែរូបកាយរបស់អ្នកតែប៉ុណ្ណោះ។ នេះ ជាដៃរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែតើនរណាគឺជាខ្ញុំដែលជាម្ចាស់នៃដៃនេះ? នេះ ជារូបកាយរបស់ខ្ញុំ តើនរណាជាខ្ញុំ? នោះ គឺជាវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ។

¹⁶⁸ បើសិនជាខ្ញុំបានកើតជាថ្មី ហើយបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាបានកើតជាថ្មី នោះ ជាព្រះ វិញ្ញាណនៃព្រះ នោះ ហើយជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលនៅក្នុងយើងទាំងអស់គ្នា! ហើយបើសិនជាយើងចុះ ចូលជាមួយនឹងព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ នោះ យើងនឹងប្រកាសថាយើងមានព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ។ ព្រះ ទ្រង់មិនដែលងាកចេញពីព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ទេ មិនថានិកាយនិយាយយ៉ាងណានោះ ឡើយ។ តើទ្រង់នឹងចេញពីវាយ៉ាងណាបាន បើសិននោះ ជាព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់?

¹⁶⁹ ទ្រង់បានសន្យាថា “ខ្ញុំនឹងគង់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា និងជាអ្នកកំសាន្តចិត្ត”។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ខ្ញុំនឹងបញ្ជូនព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្តមក”។

¹⁷⁰ បន្ទាប់មកពួកគេក៏ប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងបន្ទប់ ហើយរងចាំរហូតដល់ថ្ងៃបុណ្យទី៥០។ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ឋយាងមក គឺយាងមកតាមរយៈ ព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែលទ្រង់បានប្រាប់ជាមុន។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរអេសាយ២៨ ឬ២៨:១៨... បាទ! ខ្ញុំជឿថានៅក្នុងអេសាយ២៨:១៨ និង១៩ និយាយថា “ដ្បិតត្រូវបង្រៀនច្បាប់មួយម្តងៗ ហើយឃ្លាមួយម្តងៗ មុខនេះ បន្តិច មុខនោះ បន្តិច។ ត្រូវកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីដែលត្រឹមត្រូវ។ ដ្បិតទ្រង់នឹងមានបន្ទូលនិងជនជាតិនេះ ដោយសំដីរឡប់ ហើយនឹងភាសាដទៃ។” នេះ ជាអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូល ហើយទ្រង់បានធ្វើវា។ សាវកប៉ុលនិយាយនៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោក ជាមួយនឹងភាសាដទៃទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ជនជាតិនេះ។ នៅពេលដែលព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋទ្រង់យាងមក គឺយាងមកតាមព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។

¹⁷¹ សូមថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់! នៅពេលដែលទ្រង់យាងមក ទ្រង់យាងមកឲ្យពួកជំនុំមានការកើតជាថ្មី ជាមួយនឹងអំណាចព្រះ ចេស្តា និងការបើកសំដែងអំពីលក្ខណៈ របស់ទ្រង់ ទ្រង់ជាអ្នកកំសាន្តចិត្តយើងទាំងអស់គ្នា។

¹⁷² ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបាននិយាយជាមួយនឹងសម្តេចសង្ឃម្នាក់។ គាត់និយាយថា “ហេតុអ្វីបានជាលោកគ្រាន់តែជាអ្នកអធិប្បាយព្រះ គម្ពីរ?”។ “លោកគ្រាន់តែនិយាយអ្វីដែលមាននៅក្នុងព្រះ គម្ពីរតែប៉ុណ្ណោះ”។ “លោកដឹងទេ នោះ ហើយជាប្រវត្តិរបស់ព្រះ វិហារកាតូលិក”។

ខ្ញុំក៏និយាយថា “ដូច្នេះ សព្វថ្ងៃនេះ លោកប្រកាសថាជាអ្នកអស្ចារ្យឬ?”

¹⁷³ គាត់និយាយថា “ជាការពិតយើងផ្លាស់ប្តូរនៅអ្វីដែលយើងចង់ប្តូរ លោកឃើញទេ វាត្រូវបានធ្វើដោយពួកជំនុំ ពីព្រោះ រាល់ទាំងអំណាចបានផ្តល់មកពួកជំនុំ”។

¹⁷⁴ ខ្ញុំនិយាយថា “មានអ្វីមួយបានកើតឡើង ពីព្រោះ កាលពីដើមលោកបានឃើញទីសំគាល់និងការអស្ចារ្យ នោះ គឺព្រះ វិញ្ញាណគង់នៅជាមួយលោក”។

¹⁷⁵ ពួកកាតូលិកកាលពីដើមនិយាយភាសាដទៃ។ ពួកកាតូលិកកាលពីដើម ធ្វើការទស្សទាយ ពួកគេមានហោរា។ ពួកកាតូលិកកាលពីដើមពួកគេធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើន។ ពួកគេព្យាបាលអ្នកជំងឿ។ ពួកគេប្រោសមនុស្សស្លាប់។ ពួកគេស្រែ ពួកគេយំ ធ្វើដូចជាមនុស្សឆ្កួត។ ពួកគេរាំដោយវិញ្ញាណ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាត្រូវបានហៅថាមនុស្សឆ្កួត។

¹⁷⁶ ប៉ុន្តែអ្នកដាក់ម្សៅច្រើនពេកសព្វថ្ងៃនេះ កាតូលិក។ ឃើញទេ អ្នកកំពុងតែទៅរកនិន្នាការថ្មី។ នេះ ជាពេលមួយដែលពួកកាតូលិកត្រូវតែត្រលប់ទៅរកកន្លែងដែលពួកគេចាប់ផ្តើមវិញហើយ។ នៅសម័យព្រះ យេស៊ូវពីស្រុកណាសារ៉ែត អ្នករាល់គ្នាឃើញទេ ពួកគេមានក្រុមនៃសម្តេចសង្ឃ និងពួកអាចារ្យ ហើយពួកគេផ្តាស់ប្តូរព្រះ បន្ទូល ពួកគេបានបង្ខូចព្រះ បន្ទូល ហើយតាំងពីពេលនោះ មកពុំមានអំណាចព្រះ ចេស្តានៅក្នុងពួកជំនុំរបស់ពួកគេទៀតទេ។ ពួកគេគ្រាន់តែជានិកាយមួយតែប៉ុណ្ណោះ ដូចគា្ននឹងពួកមេតូឌីស ពួកបាបទីស្ទ ពួក Presbyterian និងពួក Pentecost ជាដើម។ ចូរអ្នករាល់ចេញឲ្យឆ្ងាយពីនិកាយទាំងអស់នេះ។

¹⁷⁷ កុំយកខ្លួនទៅជ្រកនៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីនៃនិកាយទាំនោះ ឡើយ ពីព្រោះ នៅទីនោះ ជាកន្លែងនៃការមិនជឿ និងការបដិសេធព្រះ បន្ទូលព្រះ។ ខ្ញុំមិនខ្វល់ថា សម្តេចសង្ឃណាមួយនិយាយអ្វីនោះ ទេ។ សូមឲ្យព្រះ បន្ទូលចូលក្នុងអ្នក ជាព្រះ បន្ទូលដែលបានយាងមកជាសាច់ឈាម ហើយគ្រប់គ្រងសាច់ឈាមរបស់អ្នក និងដឹកនាំអ្នក ហើយនិងធ្វើបន្ទាល់តាមរយៈ អ្នក នៅក្នុងអំណាចព្រះ ចេស្តានៃព្រះ ដ៏មានព្រះ ជន្មរស់។ ចូរកុំខ្វល់ថា និកាយនិយាយអ្វីនោះ ឡើយ។ និកាយទាំងនោះ គ្រាន់តែដាក់អ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមដី ដើម្បីឲ្យអ្នកលាក់ខ្លួនពីព្រះ ពរនៃពន្លឺព្រះ អាទិត្យតែប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំដឹងថា នោះ ជាការពិតរបស់ពួកគេ។ តើអ្នកចង់លាក់ខ្លួនក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីនោះ ទេ? គ្មាននរណាម្នាក់ចង់ទេ។ ចូរកុំទៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីនោះ ឲ្យសោះ។ ចូរចេញមក ចេញមករកពន្លឺព្រះ អាទិត្យ! ចូរចេញមក ចេញមករកកន្លែងដែលអ្នកអាចទទួលយកព្រះ បន្ទូលព្រះ និងជឿលើព្រះ បន្ទូលនោះ ដើម្បីឲ្យព្រះ បន្ទូលនោះ ធ្វើការបើកសំដែងដល់អ្នក និងតាមរយៈ អ្នកចុះ។ គឺបើកសំដែងពីព្រះ បន្ទូលទ្រង់...

¹⁷⁸ បើសិនជាអ្នកជឿជាក់ថា ព្រះ ទ្រង់រក្សាព្រះ បន្ទូលទ្រង់ នោះ អ្នកត្រូវជឿជាក់ថា ទ្រង់នឹងធ្វើការសំរាប់យើងនៅពេលដែលយើងទាំងអស់ទូលសូមដល់ទ្រង់។ ការដែលយើងសូមនឹងមិនបានកើតឡើង ដរាបណាយើងស្តាប់តាមព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ។ យើងត្រូវត្រលប់មករកថ្ងៃបុណ្យទី៥០។ យើត្រូវត្រលប់មករកអ្នកដែលកំសាន្តចិត្តវិញ។ គឺយើងត្រូវត្រលប់ទៅរកព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ដែលទ្រង់ជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់យើង។ នៅពេលដែលព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋទ្រង់យាងមក ទ្រង់មិនបានបដិសេធព្រះ បន្ទូលណាមួយដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលនោះ ទេ។ ព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងពាក្យទាំងនោះ ព្រោះ ពាក្យទាំងនោះ ជាព្រះ បន្ទូលព្រះ។ អាម៉ែន។

¹⁷⁹ ដូច Fanny Crosby ដែលពិការភ្នែក នាងមិនអាចមើលឃើញពន្លឺថ្ងៃឡើយ។ ហើយពួកគេសួរនាងថា តើនាងគិតយ៉ាងណាពីព្រះ គ្រីស្ទ។ នាងនិយាយថាៈ

ទ្រង់ជាផ្លូវនៃទីកំសាន្តចិត្តខ្ញុំ

ទ្រង់លើសជាងជីវិតខ្ញុំ

តើនរណាផ្សេងនៅផែនដីនេះ ដែលខ្ញុំមាននោះ?

ឬនៅស្ថានសួគ៌ ក្រៅពីទ្រង់

ព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្តទ្រង់គង់នៅទីនេះ។ ព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្តទ្រង់បានយាងមក។

អូ! ព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្តទ្រង់បានយាងមក!

¹⁸⁰ តើនោះ ជាអ្វី? ព្រះ បន្ទូលនៃព្រះ អម្ចាស់គឺជាយុថ្កានៅក្នុងសាច់ឈាមអ្នករាល់គ្នា ដែលបានប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នានូវជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងប្រទានឲ្យអ្នកនូវអំណាចព្រះ ចេស្តានៃការរស់ឡើងវិញ ហើយនាំអ្នកចេញពីរបស់ដែលនៅលោកីយនេះ ចេញពីប្រពៃណីដែលងងឹតងងុលរបស់មនុស្ស ដើម្បីមកដើរនៅក្រោមពន្លឺនៃព្រះ អាទិត្យ។ នេះ ជាអ្វីដែលព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្តទ្រង់ធ្វើ។ ទ្រង់បានរំដោះ អ្នករាល់គ្នាចេញពីបន្ទប់នៅក្រោមដីដ៏ងងឹត ហើយនាំអ្នករាល់គ្នាមកក្នុងព្រះ វត្តមាននៃព្រះ អម្ចាស់ និងប្រទានឲ្យអ្នកនូវបទពិសោធន៍ជាមួយព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នកស្រែកដូចជាលោកយ៉ូបបានស្រែកថា “ខ្ញុំដឹងថា ព្រះ សង្រ្គោះ របស់ខ្ញុំទ្រង់រស់នៅ”។

¹⁸¹ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលយើងឃើញព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយយើងបដិសេធដើរនៅក្នុងពន្លឺនោះ (ដ្បិតទ្រង់គឺជាពន្លឺ) នោះ ការប្រកបរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ត្រូវបានកាត់ផ្តាច់។ តែនៅពេលដែលយើងឃើញពន្លឺ ហើយយើងដើរនៅក្នុងពន្លឺ ដូចដែលទ្រង់គឺជាពន្លឺ នោះ យើងនឹងមានការប្រកបជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក និងជាមួយព្រះ លោហិតនៃព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះ រាជបុត្រានៃព្រះ ដែលសំអាតយើងពីរាល់ទាំងអំពើបាប។

¹⁸² ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់ជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ ហើយខ្ញុំក៏ដឹងថា ទ្រង់រក្សាព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ខ្ញុំដឹងថា នឹងមានអ្វីមួយកើតឡើងដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ពីសេចក្តីស្លាប់ឆ្ពោះ ទៅជីវិតហើយ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំកំពុងតែរក្សានូវបញ្ញតិរបស់ទ្រង់។ “បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូររក្សាបញ្ញតិរបស់ខ្ញុំចុះ”។ ចូរកុំដើរតាមអ្វីដែលមនុស្សនិយាយនោះ ឡើយ។ ចូរដើរតាមអ្វី ដែលព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូល ហើយនៅទីនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងរកឃើញទីកំសាន្តចិត្ត។ ហើយទីដ៏កំសាន្តចិត្តនោះ នឹងនាំឲ្យអ្នកនូវភាពពេញលេញ ដោយដឹងថា “នេះ ជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះ អម្ចាស់”។

សូមយើងឱនក្បាលទាំងអស់គ្នា។

¹⁸³ ព្រះ យេហូវ៉ាដ៏មានគ្រប់ទាំងអំណាចព្រះចេស្តា ដូច Fanny Crosby និយាយថា “ទ្រង់ជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ខ្ញុំ!”។ ជាការពិតណាស់ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំចូលមកជាមួយនឹងនាងក្នុងរាត្រីនេះ រួមទាំងពួកជំនុំដ៏តូចនេះ ផងដែរ ដោយនិយាយទាំងអស់គ្នាថា “ទ្រង់ជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា”។

¹⁸⁴ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំកំពុងតែកាន់នូវកន្សែងដៃមួយចំនួនដែលបានមកពីអ្នកដែលមានជំងឺ។ ហើយកន្សែងទាំងនេះ នឹងប្រគល់ឲ្យពួកគេវិញ។ ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់ព្យាបាលពួកគេផងដែរ។

¹⁸⁵ ទ្រង់គឺជាព្រះ បន្ទូល។ ហើយព្រះ បន្ទូលនោះ បានយាងមកក្នុងចំនោមពួកយើងទាំងអស់គ្នា ហើយទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងពួកយើង។ “ដ្បិតទ្រង់មានបន្ទូលថា ខ្ញុំមិនចាកចោលអ្នករាល់គ្នា ឲ្យនៅឯកាឡើយ។ ខ្ញុំនឹងយាងមកសារជាថ្មី។ នៅបន្តិចទៀតនេះ លោកីយលែងឃើញខ្ញុំហើយ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាឃើញខ្ញុំវិញ ពីព្រោះ ខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នារហូតដល់ទីបញ្ចប់របស់លោកីយនេះ”។ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ជាខ្លាំង។

¹⁸⁶ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំចង់ឃើញអំណាចព្រះ ចេស្តារបស់ទ្រង់យាងមកក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សមានបាបទាំងអស់។ ស្រ្តីដែលនៅក្នុងសេចក្តីវិនាសរបស់លោកីយ ក្មេងប្រុសដែលដើរតាមផ្លូវជក់បារី ផឹកស្រា ក្មេងស្រីដែលកំពុងតែបំផ្លាញអនាគតរបស់ខ្លួនឯងតាមរយៈ សំលៀកបំពាក់ខ្លីៗរបស់នាង។ ទូលបង្គំចង់ឃើញពួកគេទាំងអស់គ្នាចេញពីការនេះ ព្រះ អង្គអើយ។ ឲ្យពួកគេចូលមកជាអ្នកបរិសុទ្ឋរបស់ទ្រង់ ជាគ្រូអធិប្បាយវិញ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំដឹងថា អំណាចព្រះ ចេស្តាដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់អាចធ្វើបានគ្រប់ការទាំងអស់។ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ជាខ្លាំង។

¹⁸⁷ ទ្រង់គឺជាទីកំសាន្តចិត្តរបស់ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា។ ទូលបង្គំពិតជាមានអំណរណាស់ក្នុងរាត្រីនេះ ដែលព្រះ ដ៏កំសាន្តចិត្តទ្រង់យាងមកតាមរយៈ សេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ ថា “ទ្រង់នឹងនៅជាមួយទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាអស់កល្បតទៅ”។

¹⁸⁸ សាវកដ៏អស្ចារ្យម្នាក់បាននិយាយនៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០ថា “នេះ ជាសេចក្តីសន្យាដែលបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា និងកូនចៅអ្នករាល់គ្នា ហើយលើសពីនេះ ទៅទៀត សេចក្តីទាំងនេះ បានប្រទានដល់អស់អ្នកដែលព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់បានហៅមក”។ នោះ អ្នកនឹងដឹងថា ព្រះ អម្ចាស់ដ៏កំសាន្តចិត្តដដែលទ្រង់បានយាងមក។ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាដឹងថា ក្នុងរាត្រីនេះ ទ្រង់គឺជាព្រះ អង្គសង្រ្គោះ របស់ទូលបង្គំ ពីព្រោះ ទ្រង់បានបង្ហាញព្រះ អង្គទ្រង់នៅក្នុងចំនោមទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា។ នោះ ហើយទូលបង្គំស្គាល់ទ្រង់ ពីព្រោះ ទ្រង់ធ្វើតាមរយៈ រាល់ទាំងព្រះ បន្ទូលដែលទ្រង់សន្យា។ ទ្រង់មិនដកវាយកទៅវិញទេ ពីព្រោះ វាជាព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ចំពោះ ការទាំងអស់នេះ។

¹⁸⁹ ទូលបង្គំអធិស្ឋានសូមទ្រង់កំសាន្តចិត្តដល់បងប្អូនទូលបង្គំទាំងអស់នៅក្នុងរាត្រីនេះ។ សូមទ្រង់ប្រទានព្រះ វិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ និងព្យាបាលអស់អ្នកដែលមានជំងឺផងដែរ។ អូ! សូមទ្រង់ទទួលយកស្រ្តី បុរស ក្មេងស្រី ក្មេងប្រុស ដែលបាក់ទឹកចិត្ត សូមឲ្យពួកគេចេញឆ្ងាយពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ និងចេញឆ្ងាយពីរបស់ដែលនៅលោកីយនេះ ទៅឯព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់បានសន្យាថា ទ្រង់នឹងគង់នៅក្នុងទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា ហើយកិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ នោះ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាក៏ធ្វើដែរ ពីព្រោះ ទ្រង់យាងមកក្នុងរូបរាងនៃព្រះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ឋ ដែលជាកំសាន្តចិត្តទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា និងគង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំអស់កល្បតទៅ។ ព្រះ វរបិតាអើយ សូមទ្រង់ប្រទានព្រះ ពរទាំងនេះ មកផង។ សូមទ្រង់ព្យាបាលអ្នកដែលមានជំងឺផង ឱព្រះ អម្ចាស់អើយ។ នៅទីនេះ ពួកគេជាច្រើនកំពុងតែត្រូវការទ្រង់។

¹⁹⁰ ពេលនេះ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាកំពុងចូលមកឯតុនៃពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់ ដ្បិតទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចូរធ្វើការនេះ រហូតដល់ទ្រង់យាងមក”។ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ណាស់ ព្រះ អង្គអើយ។ ហើយទូលបង្គំសូមអធិស្ឋាននៅក្នុងព្រះ នាមព្រះ អម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ថាទាំងនេះ គឺជាអ្នកដែលខ្សោយ ដែលបានចូលមកឯតុនៃពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់នេះ...

¹⁹¹ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំឃើញស្ត្រីចាស់ម្នាក់ដែលដើរមកទាំងញ័រចូលមកឯទីនេះ ហើយគាត់ក៏បានមកទីនេះ ដែរកាលពីយប់ម៉ិញដើម្បីចូលរួមក្នុងពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់នេះ។ ទូលបង្គំឈរនៅទីនេះ ហើយសំលឹងមើលទ្រង់ ទាំងទឹកភ្នែងរបស់ទូលបង្គំកំពុងតែស្រកនៅក្នុងចិត្ត។ រាត្រីនេះ នាងក៏នៅទីនេះ ដែរ ហើយពេលនេះ គាត់កំពុងតែសំឡឹងឆ្ពោះ ទៅកាន់ភ្នំកាល់វ៉ារី។ ឱ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំពិតជាអរព្រះ គុណទ្រង់ណាស់! ដ្បិតទ្រង់មានបន្ទូលថា “អស់អ្នកណាដែលបរិភោគសាច់ និងផឹកឈាមខ្ញុំ នោះ នឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយនឹងបានលើកឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយ”។

¹⁹² ព្រះ អម្ចាស់អើយ នោះ ហើយជាព្រះ បន្ទូលទ្រង់។ ដូច្នេះ ទូលបង្គំឈរនៅទីនេះ ដោយនិយាយថា "ទូលបង្គំជឿលើទ្រង់”។

¹⁹³ ពេលនេះ ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំដឹងថា តាំងពីមុនពេលគេនៅក្នុងទីរហោស្ថានម្លេះ គឺនៅក្នុងស្រុកអេស៊ីប ដែលកូនចៀមនៃបុណ្យរំលងត្រូវបានធ្វើ។ បន្ទាប់មកពួកគេត្រូវធ្វើដំណើររយៈ ៤០ឆ្នាំ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់គ្រាកចិត្តឡើយនៅក្នុងចំនោមមនុស្ស២លាននាក់ដែលបានចេញមកនោះ។ ទ្រង់បានរក្សាពួកគេឲ្យមានសុខភាពល្អ នៅពេលដែលពួកគេបានទទួលពិធីបុណ្យរំលង។ ឱ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់ព្យាបាលដល់អស់អ្នកដែលមានជំងឺ ដែលបានមកដល់ទីនេះ។ សូមទ្រង់ទទួលការទាំងអស់នេះ ផង។ សូមព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់សង្រ្គោះ ដល់អស់អ្នកដែលមានបាប និងបំពេញអ្នកដែលជឿទាំងអស់ដោយអំណាចព្រះ ចេស្តានៃព្រះ វិញ្ញាណទ្រង់ផងដែរ។ ទូលបង្គំទូលសូមនៅក្នុងព្រះ នាមព្រះ អម្ចាស់ព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាម៉ែន។

ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់

ព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់ជាមុន

ហើយទ្រង់បានសងថ្លៃលោះបាបខ្ញុំ

នៅឯកាល់វ៉ារី

¹⁹⁴ តើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ទ្រង់ទេ? ចូរយើងបិទភ្នែករបស់យើង និងលើកដៃឡើង ហើយច្រៀងទាំងអស់គ្នាឲ្យអស់ពីចិត្ត។

ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់

ព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់ជាមុន

ហើយទ្រង់បានសងថ្លៃលោះបាបខ្ញុំ

នៅឯកាល់វ៉ារី

¹⁹⁵ ពេលនេះ មានទាហានថ្មើជើងម្នាក់កំពុងអង្គុយនៅក្បែរអ្នក គឺជាបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក ដែលធ្វើដំណើរជាមួយនឹងអ្នក។ ពួកគេស្រឡាញ់ទ្រង់ ដូចជាអ្នកស្រឡាញ់ដែរ។ នៅពេលដែលយើងច្រៀងចំរៀន "ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់" នេះ ចូរឲ្យចំរៀងបទនេះ ជាទីបន្ទាល់មួយដល់អ្នក។ ដូច្នេះ ចូរយើងចាប់ដៃគ្នាទៅវិញទៅមក។ ហើយយើងនឹងច្រៀងម្តងទៀត។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ចំរៀងនេះ ណាស់។ សាវកប៉ុលនិយាយថា “បើសិនជាខ្ញុំច្រៀង នោះ ខ្ញុំនឹងច្រៀងនៅក្នុងព្រះ វិញ្ញាណទ្រង់"។ ចូរយើងចេញពីកន្លែងរបស់យើង ហើយចេញទៅចាប់ដៃគ្នាទៅវិញទៅមកដោយនិយាយថា “ព្រះ ប្រទានពរដល់អ្នក”។

ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់

ព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់ជាមុន

ហើយទ្រង់បានសងថ្លៃលោះបាបខ្ញុំ

នៅឯកាល់វ៉ារី (ចូរយើងច្រៀងដោយវិញ្ញាណទាំងអស់គ្នា!)

ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់ ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់

ព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់ជាមុន

ហើយទ្រង់បានសងថ្លៃលោះបាបខ្ញុំ

នៅឯកាល់វ៉ារី

¹⁹⁶ ទាំងអស់គ្នាក្នុងពេលនេះ ចូរយើងឱក្បាលចុះ ហើយនឹងអធិស្ឋានជាមួយគ្នា។ “ឱ! ព្រះ វរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ សូមឲ្យព្រះ នាមទ្រង់បានដំកើតឡើង។ សូមឲ្យរាជទ្រង់បានមកដល់។ សូមឲ្យព្រះ ហឬទ័យទ្រង់បានសម្រេចនៅផែនដីនេះ ដូចជានៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ សូមទ្រង់ប្រទានអាហារមកទូលបង្គំនៅថ្ងៃនេះ ហើយអត់ទោសសេចក្តីកំហុសរបស់ទូលបង្គំ ដូចដែលទូលបង្គំអត់ទោសដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងទូលបង្គំដែរ។ សូមទ្រង់នាំទូលបង្គំកុំអោយធ្លាក់ទៅក្នុងសេចក្តីល្បួងឡើយ តែសូមជួយទូលបង្គំឲ្យរួចពីសេចក្តីអាក្រក់វិញ។ ដ្បិតអំណាចព្រះ ចេស្តា និងសិរីល្អជារបស់ផងទ្រង់នៅអស់កល្បជានិច្ច។” អាម៉ែន។

¹⁹⁷ ឱ! ព្រះ អម្ចាស់ដ៏គង់នៅអស់កល្ប ជាអ្នកនិពន្ធនៃជីវិតទូលបង្គំ និងជាអ្នកប្រទានឲ្យទូលបង្គំនូវរាល់ទាំងអំណោយដ៏វិសេស ហើយទ្រង់ដែលបានបន្សុទ្ឋចិត្តរបស់ទូលបង្គំឲ្យបានស្អាត។ សូមឲ្យទេវតានៃព្រះ អម្ចាស់បានមកហើយប៉ះ ពាល់បបូរមាត់និងចិត្តទូលបង្គំ រួមទាំងសំអាត់គំនិតនេះ និងព្រលឹងរបស់ទូលបង្គំឲ្យបានស្អាត នៅពេលដែលទូលបង្គំទាំងអស់បរិភោគនំបុ័ងនេះ ដើម្បីជាការនឹកចាំពីព្រះ អម្ចាស់ផងដែរ ដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកថា “អ្នកណាដែលបរិភោគតាមបែបមិនត្រឹមត្រូវ នោះ នឹងមានទោស”។ ឱ! ព្រះ អម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នាមិនផ្តន្ទាទោសលោកិយនេះ ទេ តែទូលបង្គំទាំងអស់ត្រូវបានរាប់ជាបរិសុទ្ឋ និងបាននាំចេញពីលោកីយនេះ ដើម្បីមកឯពន្លឺ ដូចដែលព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានបើកសំដែងនៅក្នុងជីវិតរបស់ទូលបង្គំទាំងអស់គ្នា។ ព្រះ អម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់ប្រើទូលបង្គំ ប្រើទូលបង្គំជាអ្នកបំរើទ្រង់ផងដែរ។ ទូលបង្គំទូលសូមនៅក្នុងព្រះ នាមព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាម៉ែន។

¹⁹⁸ ពេលនេះ បើសិនជាបងប្អូនណាដែលផ្ទះ នៅឆ្ងាយ ហើយត្រូវចំនាយពេលដើម្បីបើកបរយូរ អ្នករាល់គ្នាអាចចេញទៅមុនបាន។ បន្តពីនេះ មកយើងនឹងធ្វើពីធីលាងព្រះអម្ចាស់ទាំងអស់ជាមួយនឹងអស់អ្នកដែលអាចនៅបាន។ ពេលនេះ នៅខ្វះ ២៥នាទីទៀតម៉ោងដប់ហើយ។ ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាម៉ោង១០ទើបយើងចប់ពិធីលាងព្រះ អម្ចាស់នេះ។ បន្ទាប់ពីនេះ មកយើងនឹងមានពិធីលាងជើងផងដែរ។ បើសិនជាអ្នករាល់គ្នាចង់ឃើញ ហើយអាចនៅបាន ពួកយើងពិតជាសប្បាយចិត្តណាស។ សូមអរគុណម្តងទៀត ដែលអ្នករាល់គ្នាបានចូលមកក្នុងដំណាក់នៃព្រះ អម្ចាស់ ជាមួយនឹងពួកយើង។ ព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជានិច្ច!

¹⁹⁹ ខ្ញុំសូមអរគុណដល់ប្អូនប្រុសម្នាក់កាលពីព្រឹកម៉ិញ ដែលគាត់បានឲ្យនូវកាបូបដៃមួយដល់ខ្ញុំ មានតាំងសៀវភៅតូចមួយសំរាប់ដាក់ជាប់ហោប៉ៅ ដោយមានឈ្មោះ “លោកគ្រូគង្វាល William Branham” នៅលើនោះ ទៀត។ ខ្ញុំមិនបានដឹងថា ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ ជានរណានោះ ទេ។ ខ្ញុំពិតជាមានអំណរណាស់ព្រឹកម៉ិញនេះ រហូតដល់ខ្ញុំភ្លេចអរគុណគាត់។ ខ្ញុំសូមអរគុណច្រើនណាស់។

²⁰⁰ Billy បានប្រាប់ខ្ញុំ ថា មានបងប្អូនជាច្រើនបានទុកកាដូដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ ពិតជាអរគុណដល់អ្នករាល់គ្នាណាស់។ ព្រះ ទ្រង់នឹងប្រទានបន្ថែមទៀតដល់អ្នករាល់គ្នា។ ចូរចាំសេចក្តីនេះ ថា “ដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើការទាំងនេះ ដល់អ្នកតូចបំផុតនៅក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា នោះ ឈ្មោះ ថា ធ្វើដល់ខ្ញុំដែរ"។

²⁰¹ ខ្ញុំអធិស្ឋានសូមព្រះ ប្រទានពរជាបរិបូរដល់អ្នករាល់គ្នា។ បើសិនអ្នកមួយចំនួនត្រូវចាកចេញទៅ នោះសូមព្រះ អម្ចាស់ទ្រង់ប្រទានពរ។ តែបើសិនជាអ្នករាល់គ្នាអាចនៅជាមួយនឹងពួកយើងបាន នោះ យើងពិតជាមានអំណរណាស់។

²⁰² ពេលនេះ ចូរយើងក្រោកឈរទាំងអស់គ្នា ហើយយើងច្រៀងចំរៀងមួយដែលមានចំនងជើងថា “នាំយកព្រះ នាមព្រះ យេស៊ូវ”។ ហើយអស់អ្នកណាដែលនឹងត្រូវចាកចេញទៅ នោះ យើងនឹងអធិស្ឋានឲ្យបន្តិចទៀតនេះ។

ចូរនាំយកព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ

ឱ! អ្នកមានចិត្តព្រួយលំបាក

នាមនោះនឹងចំរើនឲ្យចិត្តធូរ

ចូរនាំយកជាមួយដរាប

នាមវិសេស នាមប្រសើរ

គឺជាទីសង្ឃឹមដល់មនុស្ស

នាមវិសេស នាមប្រសើរ

ជាព្រះនាមនៃព្រះដ៏រស់។

²⁰³ យើងនឹងច្រៀងចំរៀងមួយទៀត ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងអញ្ជើញលោកគ្រូគង្វាលម្នាក់ ខ្ញុំជឿថា គាត់គឺជាជនជាតិក្រិច ហើយពួកយើងបានជួបគ្នាកន្លងមក។ គាត់មានឈ្មោះ ថា Mamalis ។ គាត់កំពុងតែអង្គុយនៅទីនេះ ជាមួយនឹងពួកយើង។ យើងពិតមានអំណរណាស់ដែលមានគាត់។ ខ្ញុំជឿថាគាត់ជានិស្សិតម្នាក់ផងដែរ។ ខ្ញុំបានជួបគាត់នៅនេះ មិនយូរប៉ុន្មាននោះ ទេ នៅពេលដែលគាត់ខំប្រឹងធ្វើការតាមសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ ដោយកោតខ្លាច និងបន្ទាប់ខ្លួន។ គាត់មកពីប្រទេសក្រិច។ គាត់អាចនិយាយភាសាក្រិចបានយ៉ាងច្បាស់លាស់។ យើងពិតជាសប្បាយរីករាយណាស់ដែលមានគាត់នៅទីនេះ។ ខ្ញុំជឿថា អ្នកទាំងអស់គ្នាមកពី Oregon ឬ California ឬ Los Angeles យើងទាំងអស់គ្នាពិតជាសប្បាយចិត្តនៅពេលដែលគាត់នៅជាមួយយើងក្នុងរាត្រីនេះ។ ពេលនេះ យើងនឹងច្រៀងចំរៀងមួយបទទៀត។ បន្ទាប់មកគាត់នឹងអធិស្ឋានសំរាប់ពួកយើងទាំងអស់គ្នា។ បាទ!

នៅក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវយើងលន់ក្រាប

ឆ្ពោះទៅឯព្រះបាទទ្រង់

សេ្តចលើសទាំងស្តេច យើងសរសើរទ្រង់

នៅពេលដំណើរយើងបញ្ចប់

តើការនេះអស្ចារ្យឬទេ?

នាមវិសេស នាមប្រសើរ

គឺជាទីសង្ឃឹមដល់មនុស្ស

នាមវិសេស នាមប្រសើរ

ជាព្រះនាមនៃព្រះដ៏រស់។

សូមយើងឱនក្បាលចុះ។ បាទ! សូមអញ្ជើញ លោកគ្រូ។

អស័យដ្ខាន និងទំនាក់ទំនង គេហទំព័រ

Khmer Website & Contact Email:

www.MessageHub.info/Khm

http://Vn.Bibleway.org/Khmer

Message4Cambodian@gmail.com