វិវរណះជំពូក៤ - មេរៀនទី២

(Revelation Chapter 4 Pt 2 - 24 Elders)

¹ ខ្ញុំពិតជាមានសេចក្តីអំណររីករាយជាខ្លាំងដែលបានមកដល់ទីនេះសារជាថ្មីក្នុងព្រឹកនេះ។ ខ្ញុំកំពុងតែគិតអំពីព្រឹលទាំងនេះ... បើសិនជាយើងនៅរដ្ឋ Colorado វិញ ព្រឹលទាំងនេះពិតជាទន់ស្រាល ហើយសីតុណ្ហភាពប្រហែលជា-40អង្សាសេ។ ហើយអ្នកនឹងឃើញលោកគ្រូប្រាណហាំផ្លុំយ៉ាងដូច្នេះ រួចមានដូចជាធូលីចេញពីមាត់របស់គាត់។ វាតែងតែបែបដូច្នេះនៅក្នុងរដូវរងារ។ នៅក្នុងតំបន់នេះពិតជាត្រជាក់ខ្លាំងណាស់។ ដោយសារតែដូច្នេះហើយ បានជាខ្ញុំចង់ធ្វើដំណើរទៅកាន់តំបន់អារីសូណា ហើយរងចាំរហូតដល់រដូវស្លឹកឈើលាស់ទើបខ្ញុំត្រលប់មកវិញ។

² ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងទាំងអស់គ្នាត្រជាក់ ហើយបាក់តេរីតូចៗធ្លាក់ទៅលើដី វានឹងកក ហើយរលាយ បន្ទាប់មកកកទៀត ហើយក៏រលាយវិញ។ នៅពេលដែលយើងដកដង្ហើម វានឹងចូលក្នុងបំពុងករបស់យើងធ្វើឲ្យយើងឈឺក និងឈឺក្បាល។ អូ!!! តើម៉ោងប៉ុន្មានហើយ... ???

ប៉ុន្តែមានទឹកដីមួយកន្លែងដែលនៅហួសទន្លេនោះ

ដែលពួកគេហៅថាជាទឹកដីដែលល្អអស់កល្បជានិច្ច

យើងនឹងទទួលបានទឹកដីនោះ

ពេលយើងរស់នៅទីនោះយើងមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ

ពេលមួយពួកគេនឹងវាជួងមាសទាំងនោះសំរាប់អ្នកនឹងខ្ញុំ

ពេលនោះហើយខ្ញុំនឹងត្រលប់ទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ហើយនឹងស្នាក់នៅទីនោះ តើយ៉ាងដូច្នេះទៅបងប្អូនទាំងអស់គ្នា? ថ្ងៃនោះហើយជាថ្ងៃដែលយើងរងចាំ។

³ យប់ម៉ិញខ្ញុំពិតជាមានអំណរជាមួយនឹងសេចក្តីអធិប្បាយ និងអ្វីដែលខ្ញុំបានលឺពីបងប្អូនទាំងអស់គ្នា។ តើលោកគ្រូ Pat Tyler នៅឯណា? តើគាត់នៅទីនេះទេព្រឹកនេះ? អូ! លោកគ្រូPat ខ្ញុំមិនបានឃើញគាត់ទេ។ គាត់ធ្លាប់អង្គុយនៅទីនោះ តែពេលនេះខ្ញុំមិនឃើញគាត់ទេ។ នៅពេលដែលខ្ញុំលឺលោកគ្រូPat អធិប្បាយដំបូងខ្ញុំពិតជាមានអំណរណាស់ ហើយខ្ញុំក៏ជឿជាក់ថា អ្នកទាំងអស់គ្នាមានអំណរដែរ។

⁴ ប្អូនប្រុសរបស់យើងដែលបានចែកចាយទីបន្ទាល់ដ៏ឆេះឆួលនៅក្នុងកម្មវិធីនោះ វាដូចជាកាំភ្លើងយន្តដែលកំពុងតែបាញ់អញ្ចឹង។ ប្អូនប្រុសមួយចំនួន ខ្ញុំបានជួបគាត់នៅក្នុងរដ្ឋអូហាយ៉ូ។ តើគាត់មកទីនេះទេព្រឹកនេះ?

⁵ តើលោក Parnell នៅទីនេះទេ? លោកParnell? លោកParnell? ខ្ញុំមិនប្រាកដទេ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំដូចជាឃើញលោក Beeler។

ភ្លើងនៅក្នុងអគារនេះ... នៅពេលដែលគេសាងសង់ Tabernacleនេះ ខ្ញុំជឿថា ពួកគេបានធ្វើវាយ៉ាងល្អ។ នេះជា Tabernacle ទីមួយរបស់យើង។ បើសិនជាយើងសាងសង់ថ្មីមួយទៀត យើងនឹងធ្វើឲ្យល្អជាងនេះ។

ខ្ញុំចូលចិត្ត Tabernacle ដែលមានរាងទេរបន្តិចទៅរកអ្នកអង្គុយខាងក្រោម។ បើដូច្នេះ យើងនឹងសំលឹងទៅចំអ្នកស្តាប់បានគ្រប់ពេលវេលា។ ជាពិសេសនៅពេលដែលយើងមានការជួបជុំម្តងៗ អ្នកអាចដើរចុះឡើងបាន។ យើងអាចធ្វើវារាងទេរបន្តិច ហើយបើសិនជាមានជាចន្លោះនៅខាងនេះទៀតពិតជាល្អ។

⁶ លោក Littlefield បានប្រាប់ខ្ញុំយប់ម៉ិញថា គាត់នឹងរៀបចំសំណង់នេះឲ្យយើង ហើយវាត្រូវចំនាយអស់ចំនួន៥០០ដុល្លា ដើម្បីធ្វើវា។ គាត់នឹងបញ្ចូនសំភារៈទាំងនោះ និងធ្វើឲ្យយើងយ៉ាងល្អ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំនឹងប្រគល់ការងារនេះឲ្យទៅអ្នកគ្រប់គ្រង ហើយពួកគេនឹងចាប់ផ្តើមសាងសង់វាបាន”។

គាត់បានប្រាប់ថា “ខ្ញុំនឹងមក និងស្នាក់នៅទីនេះនៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាងសង់”។ លោកLittlefield គឺជាបុរសម្នាក់ដ៏ល្អ។

⁷ ឥឡូវនេះ តើអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តដើម្បីនឹងចាប់ផ្តើមចូលឆ្នាំថ្មីហើយឬនៅ? អាម៉ែន។ ចូរត្រៀមខ្លួនដើម្បីឆ្នាំថ្មីចុះ។ យើងចង់ចាប់ផ្តើមវា ជាមួយនឹងការបំរើព្រះ។ តើមានបងប្អូនប៉ុន្មានអ្នកក្នុងព្រឹកនេះដែលបានក្រោកពីដំណេកហើយអរព្រះគុណព្រះចំពោះឆ្នាំចាស់ និងសូមទ្រង់ដើម្បីនឹងបំភ្លេចនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំចាស់នោះ? ខ្ញុំបានធ្វើដូច្នេះ មុនពេលដែលយើងក្រោកដើរទៅតុ ជាអសនាក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ដែលយើងតែងតែជួបជុំអធិស្ឋាន។

ហើយយើងតែងតែធ្វើវាជាទំលាប់ ដោយអធិស្ឋានមុនពេលដែលយើងចូរដំណេក។ ខ្ញុំបានធ្វើដូច្នេះតាំងពីពេលដែលខ្ញុំបានជឿព្រះដំបូងម្លេះ។ ការក្រោកពីដំណេកក្នុងពេលព្រឹកព្រលឹម ក្នុងបន្ទប់ពិតជាងងឹត ហើយវាពិបាកណាស់សំរាប់ខ្ញុំក្នុងការដើរ។ ពេលខ្លះខ្ញុំមិនបានដឹងថា ខ្ញុំត្រូវដើរទៅណានោះទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានសុំព្រះដើម្បីដឹកដៃ និងនាំខ្ញុំក្នុងអំឡុងពេលវេលាពេញមួយថ្ងៃនោះ។

⁸ ខ្ញុំចងចាំថា កាលពីពេលមួយខ្ញុំបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ផ្លូវនេះ ហើយBilly Paul មានអាយុប្រហែលជា៣ឬ៤ឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ។ នៅក្នុងរាត្រីមួយគាត់ស្រេកទឹក ហើយទឹកនៅឯចង្រ្កានបាយខាងក្រោយ។ ហើយខ្ញុំនិយាយថា អូ!! ប៉ា!! ពិតជាអស់កំលាំងណាស់។ ពីព្រោះខ្ញុំធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ ហើយបានអធិប្បាយពេញពាក់កណ្តាលយប់ទៀត។ រួចគាត់និយាយថា “លោកប៉ា! កូនចង់ញុំាទឹក”។

ខ្ញុំនិយាយថា “Billy កូនដើរទៅចង្រានបាយខាងក្រោយទៅ វានៅលើតុ”។

វាបានក្រោកឡើង ហើយញីភ្នែករបស់វា រួចសំលឹងទៅចង្រាននោះ ដោយនិយាយថា “លោកប៉ា កូនខ្លាចមិនហ៊ានទៅទេ”។

ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា “បាទៗ កូនសំលាញ់”។ “កូនគ្រាន់តែដើរទៅយកវាចុះ វានៅក្បែរនោះទេ។ លោកប៉ាពិតជាអស់កំឡាំងណាស់ គឺវានៅក្បែរបង្អួយនោះឯង”។

វាក៏ឆ្លើយនឹងខ្ញុំថា “ប៉ុន្តែកូនពិតជាខ្លាចណាស់ លោកប៉ា”។

⁹ ខ្ញុំបានក្រោកដើរទៅជាមួយកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ កូនរបស់ខ្ញុំបានកាន់ដៃរបស់ខ្ញុំយ៉ាងជាប់ ហើយយើងក៏ដើរទៅដល់ទីនោះ។ វាពិតជាល្អណាស់។ យើងបានដើរទៅ៤, ៥ជំហាន រហូតដល់កូនរបស់ខ្ញុំជាន់នូវកំរាលដែលMeda បានក្រាលនៅក្បែរនោះ។ វាបានដើរយ៉ាងលឿន និងកាន់ដៃខ្ញុំយ៉ាងតឹង។

ខ្ញុំបានឈរនៅទីនោះបន្តិច ហើយគិតថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ នេះជាការល្អណាស់”។ “ទូលបង្គំមិនចង់ដើរក្នុងជំហានណាដែលគ្មានទ្រង់កាន់ដៃរបស់ទូលបង្គំទេ ពីព្រោះទូលបង្គំមិនបានដឹងថា ពេលណាដែលទូលបង្គំត្រូវដួលនោះឡើយ”។ “ពេលដែលព្រះហស្ថដ៏មានព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់នៅជាមួយទូលបង្គំ នោះទូលបង្គំដឹងថាទ្រង់នឹងលើកទូលបង្គំឡើងនៅពេលដែល... ”។

¹⁰ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏រក្សាទំលាប់នោះ ដោយតែងតែកាន់ដៃកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំបានធ្វើការមួយចំនួនដែលគួរឲ្យអស់សំនើច ជារឿងមិនធម្មតាក្នុងគំនិតរបស់មនុស្ស។ ប៉ុន្តែបើសិនជាយើងអនុញ្ញាតិឲ្យវាកើតឡើង ខ្ញុំរកឃើញថាវាជាការមួយដែលអាចធ្វើឲ្យអ្វីមួយទៅជាល្អបាន។

¹¹ អ្នករាល់ដឹង ពីការមួយចំនួនដែលមិនត្រឹមត្រូវ... បើសិនជាព្រះទ្រង់អនុញាតិឲ្យអ្នកធ្វើវា វានឹងកើតឡើង ពីព្រោះទ្រង់ជាអ្នកដឹកនាំអ្នក។ យើងនឹងឃើញថា ទ្រង់តែមួយដែលផ្តល់ព្រះគុណដ៏គ្រប់គ្រាន់សំរាប់យើង ហើយអ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការគឺនៅក្នុងទ្រង់ ដូច្នេះចូរដាក់អ្វីទាំងអស់នៅក្នុងទ្រង់ ចូរដាក់នៅក្នុងព្រះហស្ថដែលមិនដែលប្រែប្រួលរបស់ទ្រង់ចុះ។

¹² យើងធ្លាប់បានច្រៀងចំរៀងមួយនៅទីនេះ។ តែខ្ញុំដូចជាខានលឺអ្នករាល់គ្នាច្រៀងជាយូរមកហើយ។ នេះជាហេតុផលដែលខ្ញុំតែងតែច្រៀងចំរៀងខ្លីៗទាំងនេះ ពីព្រោះខ្ញុំស្រឡាញ់វា។ ចំរៀងនេះយើងធ្លាប់បានថតចូលក្នុងការសែត!

ពេលវេលាត្រូវបានបំពេញយ៉ាងឆាប់រហ័ស

គ្មានអ្វីមួយនៅផែនដីនេះត្រូវក្រោកឡើងបានទេ

ចូរដាក់ក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នកលើអ្វីដែលនៅអស់កល្បជានិច្ចចុះ